maandag 23 april 2012

Maxim Iglinskiy genereert evenveel vraag- als uitroeptekens
Eén week na zijn ploegmaat Enrico Gasparotto de Amstel Gold Race heeft Maxim Iglinskiy Liège-Bastogne-Liège gewonnen. Eén jaar geleden was hij de afschrijving nabij want hij werd toen enkel als vierde en als in de bergprijs van het Baskenland respectievelijk de Tour (106de) opgemerkt. In de betrouwbare Cycling Quotient Ranking was hij weggezakt naar plaats 680.
Toch mocht hij bij Astana aan een zesde campagne beginnen. Maxim stond er al de hele lente. Hij opende met een tweede plaats na de superieure Fabian Cancellara in de Strade Bianche. Daarna combineerde hij zeldzaam de kasseien en de korte hellingen van het Noorden met het meer slopende reliëf van het Zuiden: 15de in Harelbeke, 23ste in de Ronde van Vlaanderen, 11de in de Amstel Gold Race en 13de in La Flèche Wallonne. Dat hij plots ook een monumentale klassieker van bijna zeven (!) uur naar zijn hand kon zetten, baart opzien en moet evenzeer vraag- als uitroeptekens oproepen.
De Kazach is hoegenaamd géén topper en zal het, éénendertig jaar en vier dagen, ook niet meer worden. Hij behaalde vier overwinningen met meerwaarde: de G.P. Città di Camaiore 2005, een dagzege in de Deutschland Tour 2005, in de Dauphiné 2007 en Romandië 2008. In de monumentale klassiekers was zijn aanwezigheid erg bescheiden: in 2010 werd hij zowel in Milano-Sanremo als in de Ronde van Vlaanderen achtste. In Liège-Bastogne-Liège was een 22ste plaats in 2009 zijn beste uitslag. Drie jaar later schreef hij La Doyenne bij op zijn palmares. Hij achterhaalde én overstak de op de Roche aux Facons stevig uithalende Vincenzo Nibali, niet bepaald een onnozelaar maar wel de winnaar van de Vuelta 2010, voorafgegaan door een tweede plaats in de Giro van 2010 en gevolgd door een derde in die van 2011.
In 2012, op zijn 27ste, leek hij op zijn allerbeste campagne af te gaan. Na zijn gewonnen Tirreno-Adriateco werd hij derde in Milano-Sanremo. Nederlands-Limburg en de Ardennen waren zijn volgend wingebied. Met een achtste plaats in La Flèche Wallonne hield hij een geslaagde generale repetitie om vier dagen later de kroon te spannen in Liège-Bastogne-Liège. Alles verliep volgens plan tot Maxim Iglinskiy onhoudbaar vanuit het niets opdoemde. Vincenzo verdiende beter maar zijn uitstekend gevoel sloeg - net als in de Giro di Lombardia 2011 - op hol zodat hij zijn rush te vroeg inzette. Die voortvarendheid werd opnieuw afgestraft door een snoodaard uit de tweede rij. In Lombardije was dat godbetert de ook al 31-jarige Olivier Zaugg. By the way, koerst die nog? Toch wel, hij reed dit jaar al Catalonië (31ste) en het Baskenland (34ste) uit. Benieuwd wat hij en Iglinsky er dit jaar nog van bakken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten