Hij wordt morgen 87 jaar …

 

Eeuweling Emile IDEE en tien andere coryfeeën tellen nòg 

meer jaren dan Rik VAN LOOY

 

Jà, U leest het goed: Rik Van Looy wordt morgen zeven-en-tachtig jaar en het is hem amper aan te zien. Sorry voor deze dienstmededeling Gilbert Vandromme, maar als we niet uitkijken overlééft hij ons nog!

Volgens ingewijden verlaat ‘de keizer’ zijn woning niet meer. Hij ontfermt zich als mantelzorger 24/7 over zijn zwaarzieke keizerin Nini. Haar zag ik voor het eerst tijdens de ‘Avond van Vlaanderen’ in Moorslede op 18 augustus 1968. De complete Belgische ploeg voor het wereldkampioenschap in Imola veertien dagen later was er op de betaalde afspraak. Tussen de supporters van Rik Van Looy (die vier maanden eerder La Flèche Wallonne op zijn palmares had bijgeschreven) en Eddy Merckx (in de regenboogtrui) laaiden de gemoederen hoog op. Bij elke passage was het gejouw nooit uit de lucht. Op veilige afstand van het gejoel keek Nini, wat gecamoufleerd door een oversized foulard, ingetogen geamuseerd toe. Daniël Van Rijckeghem reed als eerste door de finish, Rik als derde en Eddy als vijfde. Het lijkt als van gisteren, maar die ‘gisteren’ is toch al ruim 52 jaar geleden.

 

Rik II moet zowat de oudste nog levende coryfee zijn, vermoed je dan maar er blijven er hem nog tien voor, onder wie andere absolute toppers als Federico Bahamontes (91), André Darrigade (90), Jean Forestier (89) en Raphaël Geminiani  (95) maar ook subtoppers als Gilbert Bauvin (92), Gilbert Desmet  (88), Rolf Graf (87) Antonin Rolland (95) en Bernardo Ruiz (94). 

De 93-jarige onnavolgbare Roger Decock (op 30 mei), Jean Brankart (op 23 juli, elf dagen na zijn 90ste verjaardag) en de 86-jarige Aldo Moser (op 2 december aan … corona) ontvielen ons in de loop van dit jaar.

 

Emile Idée is evenwel de oudste van allemaal, de nestor dus. Hij vierde op 19 juli 2020 zijn 100ste verjaardag. Emile wie? Idée! Geen célèbre inconnu maar iemand die zich tijdens en na de Tweede Wereldoorlog nadrukkelijk onderscheidde in eigen land. Zijn favoriete koersen waren het Critérium International, waarvan hij de recordhouder is met vier overwinningen (1942, 1943, 1947 en 1949) en de G.P. des Nations (een tijdrit van ... 140 km. die hij in 1942 won vòòr Odiel Van den Meerschaut én Louis Aimar, waarin hij in 1946 en 1947 tweede, in 1944 derde en in 1950 vierde werd). Hij werd in 1942 en 1947 wegkampioen van Frankrijk en in 1941 en 1942 (telkens na Louis Aimar) vice-kampioen in de achtervolging.

In 1949 won hij de dertiende rit in de Tour waarvoor hij de 289 km. tussen Toulouse en Nîmes moest overbruggen. 

Een overwinning in Paris-Tours (tweede na Briek Schotte in 1947, derde in 1948 en vijfde in 1950) en in Paris-Roubaix (tweede na Rik Van Steenbergen in 1948) had het plaatje nog completer gemaakt. In het wereldkampioenschap grabbelde hij een elfde (1949) en een achtste (1950) plaats mee.

De Picardiër overstak maar zelden de landsgrenzen en één van de uitzonderlijke keren dat hij dat toch deed, won hij zowaar in Oostende vòòr de local heroes Oscar Goethals en OmerHuwel.

Een dagzege in Paris-Nice 1951 was zijn laatste kunstje.

Emile Idée was een verfijnd persoon, op het academische af. Hij had het werelduurrecord moeten aanvallen maar toen Fausto Coppi dat van Maurice Archambaud in 1942 heel moeizaam (+31 meter) verbeterde en op 45,871 km. bracht, voelde hij zich niet langer aangesproken.

Zijn grootste triomf blijkt nu zijn langdurig leven naar verluidt in een goede gezondheid.