Wie zal dàt betreuren?!

Weinig of géén overzeese 

 koersen door corona in 2021

Het einde van de illusionaire mondialisering?

Wie zal dàt als een onheilstijding ervaren? Weinigen vermoed ik. Zeker voor de overbeladen World Tour - kalender moet het eerder een opluchting zijn.

Tour Down Under en de Cadel Evans Race zijn er, wat betreft 2021, reeds van tussen en de UAE Tour (21 - 27 februari) zal met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid volgen en tijdens de herfst zal dat ook wel het geval zijn voor de G.P. de Québec (10 september), de G.P. de Montréal (12 september) en de Tour of Guangxi (China, 14 - 19 oktober).

Van deze drie overzeese continenten gaf enkel Oceanië via Australië meer dan wat terug: een solide duurzame sponsor (Orica GreenEdge 2012-2017 -> Mitchelton-Scott 2018-2021) en een rist kampioenen (Phil Anderson, Robbie McEwen, Cadel Evans, Michael Rogers, Simon Gerrans, Michael Matthews, Richie Porte, Caleb Ewan, …). Voor deze uitstekende coureurs zijn er in hun thuisland evenwel nog geen tien dagen in de World Tour. 

Amerika had vanaf 2006 de Tour of California, waarvan de laatste drie edities een manche waren in de World Tour tot die in 2020 niet meer georganiseerd werd. De laatste edities werden zowaar een prooi voor twee aanstaande winnaars van de Tour, Egan Bernal (2018) en Tadej Pogacar (2019).

Het continent Amerika moet het voortaan stellen met het Canadese weekend. Québec en Montréal zijn twee mooie en aardig bijgewoonde koersen die evenwel in de verste verte de West-Europese schwung niet benaderen. Het verschijnsel slaat ook niet aan bij de Canadese jeugd. Steve Bauer en Ryder Hesjedal, de absolute coryfeeën, kregen de inmiddels 34-jarige Michael Woods als enige volgeling.

Hetzelfde geldt voor de Verenigde Staten. Vooral Andy Hampsten, Greg LeMond en Lance Armstrong leken het professionele wielrennen helemaal naar hun continent toe te trekken maar in het huidige peloton zijn de ook al uitbollende 32-jarige Tejay Van Garderen en meester-helper Sepp Kuss de enigen die er een beetje toe doen.

Nog lichtjaren verder verwijderd van het Europese niveauis Azië, een gigantisch onontgonnen gebied, waaruit nog geen enkele coureur van betekenis opdoemde. Tom Van Damme, de voorzitter van Belgian Cycling en deel uitmakend van het directiecomité van de UCI, beweerde ooit dat een cultfiguur als Peter Sagan een … Chinees had moeten zijn. Dàt had inderdaad veel kunnen losmaken op het rode continent zoals niet het kampioenschap van de wereld in Qatar 2016 dat een draak van een koers opleverde onder het voorwendsel van een container dollars voor de UCI. Gelukkig zit een herhaling van dergelijke miscast er niet meteen aan te komen. Inmiddels is ook de Tour of Qatar is na 2016 een stille dood gestorven.  

Conclusie: een brede mondialisering van het professionele wielrennen is een illusie. Zoals het veldrijden een topsport van de Lage Landen zo is het wielrennen op de weg een Europese aangelegenheid en wat kan daar fout aan zijn?