Reünie Cavendish - Lefevere 

is ingegeven door het hart én het hoofd

 

 

Plots vinden sommigen Patrick Lefevere menselijk omdat hij de radeloze Mark Cavendish alsnog in de armen sloot. Ziedaar het ultieme bewijs dat velen een totaal verkeerd beeld hebben van de strenge maar rechtvaardige West-Vlaamse tycoon. Ga maar eens na hoe gering het verloop de voorbije decennia was binnen zijn team, zowel qua renners als inzake crew.

Hoeveel renners heeft hij in de loop der vele jaren sec weggestuurd? Bij mijn weten is Jose Antonio Pecharroman (een absolute miscast in 2004 en 2005) de enige. Het gebeurt ook zelden à nooit dat Patrick iemand terugneemt. Dries Devenyns vormde in 2017 de uitzondering op die regel en nu dus ook Mark Cavendish, wiens carrière nochtans een voltooide symfonie is maar de liefde voor het koersvak kennelijk nog niet. Enkel Patrick Lefevere had, na langdurig overwegen, oor naar die pathetische verzuchting. 

Patrick liet na hun laatste ontmoeting van woensdag 21 oktober in De Panne de deur op een kier. Mark had anderhalve maand de tijd om zijn eigen pleitbezorger zijn en op 5 december hakte Patrick de knoop door, het als een simpel mooi gebaar aanzien is te kort door de bocht. Vergis u niet: dit is niet enkel de beslissing van het hart maar evenzeer van het hoofd. Patrick Lefevere leidt geen liefdadige instelling, die vastgereden renners opvangt, zelfs voor een eigen zoon zou hij dat niet doen, laat staan voor een koerszoon als Mark Cavendish. Daar moet meer dan ‘iets’ tegenoverstaan. Het is dus geen out of the blue decision ten overstaan van iemand wiens ‘beste’ uitslagen van de jongste twee jaar een derde plaats in de derde rit der Tour of Turkey 2019 en een 12de in de tweede rit der Tour de Pologne 2020 waren. Dit was onverkort aanmodderen en toch wilde de Brit een fraaier sluitstuk aan zijn rijkelijke carrière breien, daarvoor wilde hij zelfs gratis voor Deceuninck-Quick.Step opdraven. Aangezien ‘gratis’ niet bestaat, zal Patrick Lefevere een format bedacht hebben waarin een bescheiden maandgeld opgeschaald wordt navenant prestaties, zoals een dierbare schakel zijn om Sam Bennett of Fabio Jakobsen naar de 100ste dagzege van Quick Step in een grote ronde te loodsen. Zelfs Cavs persoonlijke successen zijn niet totaal uitgesloten. Volgens mijn berekening staat de algemene zegeteller van Quick Step momenteel op 798, stel u voor dat Cav vroeg op het seizoen de kaap van 800 rondt, dàt zou wat geven.

 

Mark Cavendish is relatief jong indien je hem naast de 40-jarige Alejandro Valverde en de 38-jarige Philippe Gilbert plaatst. Laatstgenoemde ging aan het slabakken in 2016 en zijn contract bij BMC werd niet verlengd. Geen enkel team stond te trappelen om zijn status te consolideren. Patrick Lefevere deed het met een bonus malus die rendeerde met vooral eclatante winst in de Ronde van Vlaanderen 2017 en in Paris-Roubaix 2019. Philippe nam daarna geen genoegen met een éénjaarscontract maar Patrick was niet te vermurwen en wuifde hem met een dubbel gevoel uit. Hij wilde niet het risico nemen met een uitbollend luxepaard zoals John Lelangue wel deed, voor drie peperdure jaren nog wel.

Nu maakt hij met Mark Cavendish de omgekeerde move. De aanwerving op zich genereerde al zoveel exposure, die al meteen de toon zet voor 2021. Met een andere goldie, de 38-jarige Iljo Keisse, begint hij in principe aan zijn (voor)laatste campagne, met als mogelijke apotheose een gecombineerd afscheid in de z6sdaagse van Gent. Zou dat het definitieve einde zijn of wenkt één van de volgwagens? Je voelt zo aan dat de gerehabiliteerde Mark Cavendish een méérjàrenplan in zich draagt.