De wielerlente 2022 …

 Oppermachtig VLAANDEREN

Fiasco Italiano

Het qua oppervlakte (13,625 km2 met bijna 7 miljoen ingezetenen) kleine Vlaanderen heeft een zware voetafdruk op de lente van de World Tour 2022. Volgens mijn telling behaalde het 1655 of bijna 20% van de 8385 te behalen punten. Frankrijk, Slovenië en Spanje halen er net geen duizend. Nederland parkeert op de vierde plaats.

Of ik met Vlaanderen niet België bedoel? Néén, want de vertegenwoordigers van onder de taalgrens brachten amper 7,5 punten in. De amper 20-jarige Arnaud De Lie zorgde daarvoor, hij is een rijke wissel op de toekomst van het Waalse en bij uitbreiding van het Belgische wielrennen.

De Vlaamse hoogconjunctuur zal tijdens de komende maanden (met de notoire klassementswedstrijden in het vooruitzicht) behoorlijk afzwakken want Remco Evenepoel is de enige die in dat domein voor een top 10 in aanmerking komt. Inderdaadn Wout Van Aert eigenlijk ook, maar die heeft beloofd zich onvoorwaardelijk uit te leveren aan zijn kansrijkere  kompaan Primoz Roglic, die in de Tour de eerste challenger wil zijn van zijn negen jaar jongere landgenoot Primoz Roglic. 

Bezie eens het Italiaanse fiasco. Amper 206,5 punten zijn hun deel. Tien landen doen beter. Tot overmaat van ramp zijn ze hun vlaggenschip Sonny Colbrelli allicht definitief kwijt. In hun Giro zullen ze wel iets maar niet veel rechtzetten. Dat zal het vooral van Filippo Ganna (ook aan een bleek seizoen bezig) moeten komen. De inmiddels 34-jarige Damiano Caruso zal zijn huzarenstuk van 2021 (2de na Egan Bernal) niet herhalen want hij zou dit jaar opteren voor de Tour. Na een overwalk in de schaars bezette Giro di Sicilia leek hij klaar voor het Waalse tweeluik maar dat werd door de feiten (96ste in La Flèche en 41ste in La Doyenne) weerlegd. 

Italia zal alsnog moeten terugvallen op de 37-jarige Vincenzo Nibali, die het in La Flèche (34ste) en La Doyenne (30ste) minder slecht deed dan Caruso. Vorig jaar werd hij in de Giro nog behoorlijk 18de, waarna hij het in de Tour na 15 dagen en als 33ste in de tussenstand voor gezien hield.

Povero Azzuri, ze zijn nòg dieper weggezakt dan in 1989. Toen bleek dat wanneer de nood het hoogst is, de redding nabij is. Het schiereiland kende in de jaren 90 van vorige eeuw een onwaarschijnlijke remontada met onder anderen Moreno Argentin, Michele Bartoli, Gianni Bugno, Francesco Casagrande, Claudio Chiappucci, Franco Chioccioli, Mario Cipollini, Gabriele Colombo, Maurizio Fondriest, Giorgio Furlan, Ivan Gotti, Marco Pantani, Davide Rebellin, … 

Naderhand bleek hoe dat overwegend in zijn werk was gegaan. De Azzuri coryfeeën waren nog minder onbesproken en dus meer omstreden dan hun opgedreven concullega’s uit de andere landen. Eigenlijk is het in de 21ste eeuw amper nog goedgekomen maar dat la bella Italia zo diep als nu zou vallen hield vrijwel niemand voor mogelijk. En dit keer brengt de hoogste nood de redding niet bepaald nabij. 

 

De komende maanden slaat het uur U voor landen als Slovenia, Colombia en Spanje die de klassementsrenners hebben die de andere landen hen kunnen benijden en die gebeiteld zitten bij de teams met de hoogste budgetten, zijnde: UAE Team Emirates, Jumbo-Visma, Bahrain-Victoriou en de Ineos Grenadiers. 

Dat tij zal niet gauw gekeerd worden tenzij er één van bij ons opstaat maar hou dat aub zo stil mogelijk in afwachting van de eventuele feiten.