Overleed op zijn 82ste na een turbulent leven

 

Willy VANDEN BERGHEN

from hero to zero

 

‘n Frank Vandenbroucke avant la lettre

 

Kan men véélbelovender zijn dan Willy Vanden Berghen was aan het eind der jaren 50 en het begin der jaren 60 van vorige eeuw?

Zo leert de overlevering mij dat de Vilvoordenaar bij de nieuwelingen zowat 100overwinningen behaalde over drie in plaats van twee seizoenen weliswaar, maar dan nog? 

Die kwantiteit was klein bier in vergelijking met wat hij in 1960 als jonge liefhebber kwalitatief neerzette met als highlights: winst in Gent-Wevelgem en in de Ronde van Vlaanderen en 2de (na 3x2de en winst in de slotrit) in de Course de la Paix. 

Willy was incontournable in de internationale selecties, waarvoor hij dankte met de bronzen medaille in zowel in het WK in Leipzig als in de Olympische wegrit in Rome, die telkens gewonnen werden door een gefinetunede Oost-Europese staatsamateur, de Oost-Duitser Bernhard Eckstein respectievelijk de Rus Viktor Kapitanov.

Onderwijl had Willy, onder contract bij het Mercier-BP-Hutchinson van Raymond Poulidor, ook al vier koersen gewonnen in de beroepscategorie, waarbij hij afrekende met enkele gevestigde waarden: in de Heistse Pijl met Jef Schils en Emile Daems, in de G.P. de Famenne af met Noël Foré en Raymond Impanis en in Waarschoot bestond hij het om gastheer Roger De Corte de zegepas af te snijden.

Willy ‘Dumont’ had in één ruk de oversteek gemaakt en zag naar niets en niemand om. En het ging almaar vlugger. In zijn eerste Tour in 1962 behaalde hij zes dagen vòòr zijn 23ste verjaardag, al op de vierde dag in Le Havre zijn eerste dagzege. Het zou de enige zijn want twee dagen later in Brest liet hij zijn Franse kompaan Robert Cazalawinnen. 

Willy had er een noveen voor over om zijn eclatant debuut in de Tour te feteren, het werd het vroege breekpunt in zijn wenkende topcarrière.

Van dan af rolde hij van de ene beproeving in de andere en sloeg almaar meer aan het deemsteren om er al in de lente van 1966 al op zijn 25ste een punt achter te zetten. Er waren er in die periode wel meer die dat deden na een wervelend debuut. Willy Vanden Berghen faalde evenwel nog meer in het algemene leven.

Zo werd hij gedurende zes weken in een coma gehouden na een auto-ongeluk en belandde in de gevangenis omdat hij het vertikte om alimentatie te betalen. Hij leek zich alsnog te herpakken maar liep van de klaver naar de biezen toen hij in 2004 huwde met een Poolse vrouw, die er al na enkele maanden met al zijn centen vandoorging.
Op woensdag 30 maart kwam er een anoniem einde aan het tragische leven van Vanden Berghe, een ruwe diamant die géén briljant wilde worden. Hij was een Frank Vandenbroucke avant la lettre.