Duurzaam groeiende Steff CRAS in uitstekende doen

 

Steff hield er op jongere leeftijd kennelijk niet van om voorspelbaar tezijn. Zijn bedjevan contractrenner leek bij voorbaat gespreid bij Lotto-Soudal tot hij als derdejaarsbelofte overstapte naar het beloftenteam van BMC, waarvan hij ook in de beroepscategorie deel zou uitmaken. Niet dus want BMC reduceerde zijn manschappen maar Steff kwam op aanraden van zijn streekgenoot Jenthe Biermans uitstekend terecht bij Katusha, waar hij twee jaar bleef en behoorlijk wat leerstof opstak alvorens op zijn eerste nederzetting terug te keren én er nog te gedijen ook. Hij is inmiddels aan zijn vierde campagne begonnen is en er traag maar gestaag opschuift.

Steff CRAS, toen nog voor Katusha, tijdens het BK tijdrijden 2018 (11de) in Vichte.

Steff kan best tegen een stootje, zeg maar stoot want in de Tour van 2020 reed hij vanaf de tweede dag rond met een (in Nice) gebroken lendenwervel tot de pijn tijdens de negende rit niet meer te harden viel. 

Steff kwam sterker uit die beproeving en maakt zijn opwachting in drie World Tour - rittenkoersen  van één week: de Volta a Catalunya, de Tour de Romandie en het Critérium du Dauphiné die hem niet klaarstoomden voor een tweede Tour maar voor een tweede Vuelta, waarin hij geen enkele keer werd weggereden, wat zich weerspiegelde in de 20ste plaats in het algemeen en de zesde in het jongerenklassement.

Meer moest dat niet zijn om in volle gemoedsrust aan het winterreces te beginnen. In 2022 bevestigde hij al meteen in de Ruta del Sol (20ste) nadat hij in de 2de rit (5de) meedeed voor de vette prijzen. Een inschattingsfout in de slotrit kostte hem een top 10 die zelfs een top 5 had kunnen zijn. In Paris-Nice (16de) koerste hij behoedzamer en nu wenkt er in de Itzulia Basque Country misschien nog meer. In de eerste twee zware heuvelritten verloor hij (knap 11de in Amurrio) geen tijd op de favorieten en toch vind ik hem in de tussenstand pas op de 14de plaats terug omdat hij in de korte openingstijdrit pas 53ste (+44”) werd. Bij afwezigheid van een uitgesproken kopman en na het letterlijk uitvallen van Maxim Van Gils mag Steff gaan voor eigen succes. Benieuwd hoe ver dat hem brengt.

Ook privé zit het helemaal snor bij Steff die zich verloofd heeft met zijn vriendin Elien, die een dierbare steun was toen hij met de knie sukkelde zodat hij er achterkwam dat zij voor hem de ideale rennersvrouw is. 

Steff Cras is een trage maar gestage groeier die de herinnering oproept aan Kurt Van de Wouwer, ook een niet-winnaar die op het einde van vorige eeuw driemaal de top 20 van de Tour haalde en in 1999 zelfs flirtte met de eindtop 10. Schopt Steff het ook zo vèr of wordt hij een modelhelper voor een kansrijkere klassementsrenner die bij het huidige Lotto-Soudal in geen velden te bespeuren is? Of zou het toch Maxim Van Gils zijn die de Saudi Tour op grandioze wijze won maar die zowel in Tirreno-Adriatico (ziek) als in het Baskenland (val) zijn elan verstoord zag.