Maak de RONDE VAN VLAANDEREN niet nòg 

bigger dan hij al wil zijn 

 

Mijn kennismaking dateert van de late jaren vijftig van vorige eeuw toen ik vanuit mijn toenmalige woonplaats Oudenburg met mijn papa meemocht naar de doortocht in Westkerke op de verkeersas Brugge-Gistel. 

Bij één van die gelegenheden reed er één coureur véle minuten voorop: Gustave Van Vaerenbergh. Op mijn leeftijd kon ik niet geloven dat ze hem nog zouden bijhalen en toch gebeurde het, ik vernam in de vooravond via de radio dat (sorry Gilbert) Rik Van Looy gewonnen had, dat moet dus in 1959 geweest zijn. 

Ik vertelde het de inmiddels 88-jarige Schepdalenaar op de begrafenis van René Mertens in 2014. Hij trok grote ogen dat ik dat nog wist. Hoe ouder de herinnering hoe beklijvender.

Toch werd ik nièt overweldigd door de Ronde van Vlaanderen want thuis lazen wij Het Volk die met ‘Vlaanderens (zelfverklaarde) mooiste’ gematigder omsprong dan het patronerende “Sportwereld”, wiens lezers vol dedain op de andersdenkenden. Ik ontsnapte dus aan de indoctrinatie door de profeten (influencers avant la lettre) Karel en Willem Van Wijnendaele die het over de Ronde hadden alsof er maar één koers bestond. Meer dan een halve eeuw later doen hun opvolgers er nog steeds al te lyrisch over.

Uiteraard is de Ronde van Vlaanderen een mooie en belangrijke koers maar niet meer dan de vier andere monumenten. 

De nieuwe eigenaar Flanders Classics, geleid door een machtsgeile kabouter, heeft er de ziel uitgehaald: de startplaats naar Antwerpen verlegd, géén Muur van Geraardsbergen noch Bosberg meer vanaf de 104de editie. Blasfemie ten top met als voorwendsel dat het zo moest omdat men de koers 30 kilometer wilde inkorten om bij te dragen tot de verlichting van de door Covid-19 loodzware samengebalde najaarskalender van de World Tour 2020. 

De Ronde van Vlaanderen heeft zijn vaste plaats in het voorjaar en zijn gebruikelijke afstand terug maar verder zonder de Muur en de Bosberg, die men nochtans perfect kon inpassen in de hertekende finale die nu zijn beslag krijgt in een grote arena volgestouwd met vips, die zich anders hadden opgehouden in Geraardsbergen, dat niet extra wilde afdokken voor de doortocht op die iconische plaats. Dat kabouter Wouter daar dan maar rond voor uitkomt. Het is zijn goed recht om zijn product te beheren zoals hij dat wil om er zoveel mogelijk munt uit te slaan maar dat his little airness dat dan doet zonder de goegemeente blaasjes wijs te maken. 

 

Doodjammer dat Wout Van Aert er dit jaar met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet bij zal zijn. Het ontbreken van één of meer sterkhouders is een vrijwel jaarlijks weerkerend fenomeen. Ook wereldkampioen Julian Alaphilippe is er niet bij. Het zijn evenwel niet de coureurs die de Ronde maken maar de Ronde die de coureurs maakt.