In 2018 aan de Lac de l’Eau d’Heure …

 

Vito BRAET werd al eens tweede na Remco

 

 

Met een negende plaats in de E3 Harelbeke in 2017 trok hij als 16-jarige neo-junior een eerste keer de aandacht. Het was de aangekondigde kroniek dat Vito Braet in 2018 tot de fine fleur van de u19 zou behoren en zo viel het ook uit. Kenmerkend was dat Vito, veldrijder van origine, niet in het regionale circuit bleef hangen maar van de hoogtemeters zijn favoriete terrein maakte en dat maakte hem stelselmatig beter. 

Vito BRAET kon in het BK juniores in 2018 aan de Lac d'Heure als laatste aanklampen in het hete spoor van Remco Evenepoel. Joren Thys was derde man op het podium. Jammer dat hij het als coureur niet al te langdurig uitzong.

In het BK aan de wondermooie Lac de l’Eau d’Heure kon Vito de nog relatief onbekende Remco Evenepoel het langst volgen en ook aan de aankomst bleek hij the very best of the rest.

Vito BRAET overschreed aan de Lac de l'Eau d'Heure zelfvoldaan de finish.
Zelden had een dichtste ereplaats meer de zuurzoete smaak van de overwinning.

Eerder in de Guido Reybrouck Classic (5de) en de Ronde van Vlaanderen (4de) had Vito ook al zijn deugdelijkheid bewezen maar omdat hij van het bescheiden Forte Cycling Team deel uitmaakte kon hij enkel met de nationale selectie naar het buitenland. Aan het begin van de zomervakantie werd hij evenwel ziek en ging het EK aan zijn neus voorbij. 

Voor het WK werd hij niet eens in overweging genomen en dat triggerde hem voor een markante nazomer en herfst met behalve negen regionale ook twee internationale overwinningen in eigen land. In de Johan Museeuw Classic won hij een turbulente sprint van de Duitser Marius Mayerhofer (inmiddels prof bij Tudor CT), die twee maanden later tweede werd in het WK dat in Innsbruck door Remco gewonnen werd. Vito won naderhand in Pittem de openingsrit van de Keizer.  

Zijn seat werd bij EFC-L&R-Vulsteke al langer warm gehouden. Als belofte legde hij een ijzersterk maar niet rimpelloos traject af. Tegenslagen bleven hem niet bespaard maar die maakten hem juist weerbaarder van zodat het niet verwonderlijk was dat hij in 2021 muteerde naar Lotto-Soudal u23 en in 2022 contractrenner werd bij bij Sport Vlaanderen - Baloise.

Dat bleek geen foute aanwerving want Vito ontwikkelde geleidelijk tot de profwaardige coureur die hij wilde zijn. Zo belandde in het blikveld van Aike Visbeek, de performance manager van Intermarché-Wanty die hem prompt herenigde met zijn maats Rune Herregodts en Arne Marit.

Vito scoorde na een ultrakorte integratie al begin februari in de slotrit van de Volta a Valenciana (2.Pro): weliswaar in de spurt voor de tweede plaats geklopt door de Italiaanse bolide Jonathan Milan. Zes dagen later schoof hij nog een plaats dichterbij in de veel zwaardere (2245 hoogtemeters!) Figueira Classic (1.Pro), bijna twee minuten na de (zoals aan de Lac d’Eau d’Heure) niet bij te houden Remco Evenepoel. Indien het rekenkundig rijtje geëerbiedigd wordt dan wint hij zijn volgende koers maar in de zware openingsrit (2184 hoogtemeters!) van de gouden Volta ao Algarve zal dat in het beste geval wordt dat een copy-past van Figueira da Foz.

Algarve moet Vito klaarstomen voor Kuurne, Le Samyn, Le Claude Criquielion, de GP Jean-Pierre Monseré, Nokere Koerse, de Brabantse Pijl, … koersen waarvan hij reeds en niet zonder bijval nipte en dichterbij kan schuiven dan hij al deed. 

Vito maakt dus deel uit van de brede basis van talenten en dat dankt hij aan de vaststelling dat hij in een gespreid competitieblok een hoog vormpeil kan aanhouden. Ook het winnen van de bergprijs in Bessèges 2023 was een referentie dat hij aan het einde van een lastig traject explosiviteit blijkt over te hebben, wat hij herhaalde in de derde rit van de Tour of Hongrie. Met zo’n polyvalente soldaat kun je naar veel oorlogen.