Matej MOHORIč, een ambassadeur 

voor zijn sport en zijn concullega’s

 

 

Er was tijdens de Tour van 2023, waarin hij Kasper Asgreen van een dubbelslag hield, een spraakmakend interview nodig om ons te doen beseffen wat voor een gigantische coureur én persoonlijkheid Matej Mohorič wel is. De vermeende bad boy liet zich van zijn schoonste kant zien en schetste met een emotionele monoloog de banddikte verschil tussen heroïek en anonimiteit. Het rolde er niet zonder tranen uit wat drie meedogenloze weken hardfietsen door Frankrijk doen met een mens. In zijn zinderend betoog betrok hij ook de stafleden van zijn Bahrain-ploeg en wat ze op hun beurt dagelijks prestéren, waarna hij zich zowaar excuseerde bij zijn verslagen medevluchters van die dag, Kasper Asgreen en Ben O'Connor, wat hij een beetje als een … verrààd ten opzichte van hen aanvoelde.

Na de Tour 2023 was zijn lied nog lang niet uitgezongen. Hij behaalde ook nog een dagzege in de Tour de Pologne, in de Renewi Tour en in de CRO Race maar hij werd in Glasgow bovenal wereldkampioen gravel!

 

Inzake regenboogtruien was hij niet aan zijn proefstuk want tien jaar geleden zorgde hij voor een unicum door opeenvolgend én als tweedejaarsjunior (Valkenburg 2012) én als neo-belofte (Firenze 2013) wereldkampioen te worden. Vooral Caleb Ewan, respectievelijk tweede en derde, was er telkens de dupe van.

 

Matej Mohorič (1 in de Vuelta en de Giro, 3 in de Tour) behoort inmiddels ook tot de club van renners die in elk van de drie grote ronden minstens één dagzege behaalden.

 

Toch wordt deze mijlpaal naar de kroon gestoken door wat hij op 19 maart 2022 in de finale van Milano-Sanremo voor mekaar bracht in de huiveringwekkende afdaling van de Poggio, die hij als een kamikaze aansneed en waarbij hij zich van een dropper post bediende, een knopje op het stuur waarmee je het zadel kunt laten zakken en weer omhoog doen komen om in een afdaling het zwaartepunt van de fiets te verlagen zodat hij op de via Roma buiten schot bleef van onder anderen Mads Pedersen, Tadej Pogačar, Wout van Aert, Mathieu van der Poel, … Het bleef vreemd genoeg bij dat ene overgeslaagde experiment.

 

Zijn mix van stuurvaardigheid en roekeloosheid brak hem tijdens de Giro 2021 zuur op in de afdaling van de Passo di Godi met een levensverachtende val in een haakse bocht. Hoe huiveringwekkend het ook was, toch wilde hij alsnog zijn weg vervolgen maar het werd hem omwille van een hersenschudding verboden. Anderhalve maand later behaalde hij in de Tour met de heuvelrit naar Le Creusot zijn eerste dagzege.

 

Gisteren sloeg hij in de Vuelta a la Communitat Valenciana al een eerste keer toe in 2024. Men kreeg opnieuw de slechtvalk op twee wielen te zien, zij het iets minder riskant dan op 19 maart 2022 want zonder dropper post maar toch weer een staaltje van masterclass afdalen waartegen de groep met de favorieten (+13”) geen verhaal had. Voor Mohorič was het de 24ste uci-zege, veel minder dan zijn landgenoten Roglič (80) en Pogačar (63).

 

Mohorič is altijd al een competitiebeest geweest met een ouderwets aantal koersdagen per seizoen. Dat zal in 2024 niet anders zijn met vooreerst een copieuze lente zowaar zonder Milano-Sanremo maar met opeenvolgend de Omloop, Kuurne, de Strade Bianche, het duet Vlaanderen-Roubaix én het trio Amstel-Flèche-Doyenne om na een competitiepauze van twee maanden aan zijn zesde opeenvolgende Tour toe te zijn.