Komt het alsnog goed met Julian ALAPHILIPPE?

 

Michel Wuyts vreest dat Julian Alaphilippe zich na de verbale uithaal van Patrick Lefevere aan overacting zal bezondigen. Dat zal de gepikeerde Fransman niet doen, daar zorgt Michel wel zelf voor, Michel, die geen goed woord heeft van de move van Lefevere. Hij toont meer begrip voor Marion Rousse, de wederhelft van Julian. 

Het heeft allemaal te maken uit een enkele passage uit een interview in Humo, Lefevere’s antwoord op de vraag of we dit jaar de heropstanding van Alaphilippe mogen verwachten. Patrick draaide niet rond de pot maar zei waar het op stond. Dat was niet bepaald propaganda voor Julian en het werd door één medium werd opgepikt en zonder datering uitvergroot: het betrof het najaar van 2022 toen het bijna een publiek geheim was dat Alaphilippe na zijn pechjaar (enkele ribben en een schouderblad gebroken bij een zware val in LBL, ontwrichte schouder na een zware val halfweg de Vuelta) niet meer voluit voor zijn vak leefde maar even loyaal als in zijn beste jaren doorbetaald werd.

Rousse kon het niet hebben en diende Lefevere van antwoord “ik zal onder geen beding toestaan dat u over ons privéleven praat” en zij bestond om haar woorden kracht bij te zetten door op donderdag mee te komen naar de verkenning van het parcours van de Omloop. 

Patrick moet een mild(er) man zijn geworden dat hij dit over zich liet gaan want: “Wie brengt er zijn vrouw mee naar het werk?”, vroeg ene Lomme Driessens zich al in de jaren 60 en 70 van vorige eeuw al retorisch af.

En wat doet Rousse met de reactie van Bettina Pesce, de eega van Philippe Gilbert, die onomwonden stelde dat Lefevere slechts een deel van het foute gedrag van de Alaphilippes aanhaalde. 

L ang geleden kwam ik zelf een afspraak met Patrick niet stipt na, er waaide wat, ik was er uren niet goed van maar ik aanvaardde het van hem en droeg hem almaar meer respect toe. Patrick is met iederéén even consequent . Oh wee, wie flagrant in de fout gaat. Daartegenover: raak niet kwaadbewust aan zijn mensen of hij legt er zijn hoofd voor.

Het is nu daadwerkelijk aan Julian Alaphilippe, nog steeds een coureur om met een hoge gunfactor van te houden. Hij had alles om Sean Kelly en Laurent Jalabertduurzaam naar de kroon te steken: grote ééndagssuccessen (La Flèche Wallonne 2018 2019 2021, Milano-Sanremo 2019, WK 2020 en 2021, ei zo na Liège-Bastogne-Liège 2015 en 2021, …) combineren met spraakmakende klassementen in de Tour maar wat dat tweede betreft bleef het bij een one hit wonder (5de in de Tour van 2019). Hij is bijna 32 jaar maar zijn atletisch vermogen kan, na de voorbije zuinige jaren, niet opgedroogd zijn.

Ten dienste van zijn verhoopte heropstanding krijgt hij een programma à sa carte geserveerd: het Vlaamse openingsweekeinde, de Strade Bianche, Tirreno-Adriatico, Milano-Sanremo, de E3 Harelbeke, Dwars door Vlaanderen, de Ronde van Vlaanderen en (na een competitiestop van twee maanden) een debuut in de Giro.

Wat er van hem verwacht wordt? Zijn stinkende best doen voor zichzelf en voor zijn kompanen want zijn contract loopt af en in Frankrijk zitten ze, aan zijn huidig tarief, niet langer te lonken naar hem. Kan hij over zes maanden weer de indringende vraag van weleer stellen: “Patrick, t’es content de moi?”