Jarige Tim van DIJKE 

verdiende nòg méér!

 

Het zal je maar overkomen dat je daags na  je 23ste verjaardag de koers van je leven rijdt, als wisselkopman voor Olav Kooij (door meerdere lekke banden opgehouden) wordt ingeschakeld maar een wenkende overwinning eveneens door pech aan je neus ziet passeren.

Tim maakte deel uit van de kopgroep van vijf die streed voor het podium. Juan Sebastian Molano was intrinsiek de snelste maar zou in Denain geklopt zijn door Tim van Dijke, die na een klikfout enkele lengten verloor maar nog vervaarlijk dicht op de Colombiaan terugkeerde. Tim houdt vol dat hij normaal gezien niet van Juan Sebastian kon gewonnen hebben maar velen beweren van wel. De dichtste ereplaats smaakte dus zuurzoet.

Tim heeft in elk geval zijn entree in de beroepscategorie niet gemist. Hij rodeerde, zonder noemenswaardige resultaten, in Down Under en de Algarve. Die beproevingheeft hem kennelijk deugd gedaan. Vandaag rijdt hij in de Bredene Koksijde Classic weer onvoorwaardelijk in dienst van Olav Kooij maar zijn momentum komt ook nog wel, misschien al in de Volta Limburg van 1 april.

Tim heeft een tweelingbroer, Mick, een totaal ander rennerstype, minder snel maar meer tijdrijder. Hij staat momenteel aan de kant met een frequent opspélende rechterknie. Deze lente kondigt zich voor hem totaal anders dan die van 2022 toen hij meteen tweede werd in de Friesland Elfstedenronde en zesde in de Ronde van Drenthe, waardoor hij al mocht opdraven in Vlaanderen en Roubaix, waarna hij ook een respectabel aantal rittenkoersen mocht rijden en voltooien. Opgeven was nooit aan de orde.