Strade Bianche zou dé koers geweest zijn 

van Roger DE VLAEMINCK,…

 

Duel PIDCOCK - van der POEL 

waarschijnlijk maar nièt helemaal zeker

 

De Strade Bianche (°2007) is een bizarre koers die zich vanaf 2017 en manche van de World Tour (1.UWT3) werd.

Op de korte erelijst figureren vooral de namen van Fabian Cancellara (2008, 2012 en 2016), Philippe Gilbert (2011), Michal Kwiatkowski (2014 en 2017), Zdeněk Štybar (2015), Tiesj Benoot (2018), Julian Alaphilippe (2019), Wout Van Aert (2020), Mathieu van der Poel (2021) en Tadej Pogačar (2022).

Toch durf ik te bedenken dat ze, qua resultaten, met hun allen ruim overtroffen zouden zijn geworden door Roger De Vlaeminck indien deze koers reeds in zijn tijdvak had bestaan. Oh, wat zou Le Gitan zich gejeund hebben op deze kruisbestuiving van onverharde wegen en pittige beklimmingen, hij zou in Siena een monument hebben gekregen.

Een monument dat de koers zelf na 17 edities nog lang niet toekomt en ook nooit zal verdienen. Daarvoor is de koers decennia te jong, te specifiek en té mager bezet want het World Tour - peloton wordt opgedeeld in twee groepen: die van Paris-Nice en die van Tirreno-Adriatico (die met de Strade één geheel vormt). Titelverdediger Tadej Pogačaropteert voor Paris-Nice terwijl Wout Van Aert, die nochtans Tirreno-Adriatico rijdt, abdiceert omdat hij enkel wil koersen waar hij kan winnen. Waarom rijdt dan Tirreno-Adriatico? Indien hij die wint dan zwijg ik. En let wel dat kan want naar Primož Rogličen Jonas Vingegaard moet hij alvast niet omzien. Ik ga ervan uit dat Wout genoegen neemt met een dagzege, misschien al de openingstijdrit.

Indien men de Strade Bianche nu al tot een monumentale klassieker zou verheven, wat zouden Gent-Wevelgem (°1934), de E3 Harelbeke (°1958), de Amstel Gold Race (°1966) en La Flèche Wallonne (°1936) daarvan vinden? 

Die hebben zelfs meer troeven om het epitheton ‘mo-nu-men-taal’ te claimen: decennia meer anciënniteit, een exclusievere datum en bijgevolg een rijkere bezetting. 

De Strade Bianche is een voor punchers lekkere cocktail van onverharde en vaak stevig oplopende wegen met als toetje de steile (tot 16%) klim naar de finish.

 

Voor de diversiteit zou het mooi zijn indien Tom Pidcock (reeds 5de in 2021) de Piazza del Campo triomfantelijk oprijdt en zijn naam op de erelijst bijschrijft maar Mathieu van der Poel wil dat twee jaar later liever een tweede keer doen, zoals Michal Kwiatkowski in 2014 en 2017. 

Wie kan hun duel verstoren? Tim Wellens (3de in 2017, 10de in 2019, 13de in 2021, 8ste in 2022) moet geen rekening houden met Pogačar terwijl Tiesj Benoot niet moet omzien naar Roglič, van Aert noch Vingegaard. 

Dat zijn er al twee die de topfavorieten voor de voeten kunnen rijden, zoals nog meer anderen: Pello Bilbao, Davide Formolo (2de in 2020), Sergio Higuita (vorig jaar 10de), Alexey Lutsenko, Matej Mohoric, Thibaut Pinot, Quinn Simmons (vorig jaar 7de), Aleksandr Vlasov, ...

Indien buiten voornoemden alsnog iemand anders wint dan zal men van een total verrassing mogen maken maar hij zal als een notoire favoriet in de armen worden gesloten.

De Strade Bianche is een cocktail van dokkeren, klimmen en punchen.