Voor Tadej Pogačar is koersen méér dan enkel maar de Tour

 

Hij wil liever de algemene numero uno mondiale 

zijn in schril contrast met Wout van Aert

 

 

In Humo van deze week draagt een uitgebreide bijdrage over Tadej Pogačar als titel “Ik wil dit jaar liever de Ronde van Vlaanderen winnen dan de Tour”.

Het zal eerder een boutade dan een waarheid zijn maar ik meen te begrijpen wat hij bedoelt. De slechts 24-jarige Sloveen koerst graag en wil die vreugde op zoveel mogelijk uiteenlopende terreinen beléven mét het Vlaamse publiek. De andere toppers moesten aan hem als voorbeeld nemen. 

Met die stichtende aanpak zal hij met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook de numero uno van 2023 worden, niet omdat hij zoveel beter is dan Wout van Aertmaar omdat hij een copieuzer programma afwerkt met eervolle nederlagen ingecalculeerd.

Wout wordt almaar meer een momentencoureur zoals Mathieu van der Poel, die het vooral moet hebben van superdagen (waarop hij onklopbaar is) terwijl Wout ook kan uithalen op modale dagen zoals vorig jaar (na Covid-19!)  in Paris-Roubaix (2de) en Liège-Bastogne-Liège (3de). 

Die ereplaatsen wil hij niet meer meemaken. Liever ‘alles of niets’ en dus enkel nog opdraven in koersen die door himself of door een kansrijkere kompaan kunnen gewonnen worden. Zo liet Wout, zich niet kansrijk achtend tegen Filippo Ganna en Remco Evenepoel, vorig jaar weten niet geïnteresseerd te zijn in een dichte ereplaats in het WK tijdrijden. Ook de Giro di Lombardia bood hem te weinig garanties op een triomf. Elke vogel zingt zoals hij gebekt is of … wordt door zijn opdrachtgever. 

Let wel: ik wil Wout van Aert niet afvallen. Hij is een exceptionele coureur, die dit jaar de Ronde van Vlaanderen én/òf Paris-Roubaix en misschien ook (opnieuw) de E3 Harelbeke en Gent-Wevelgem kan winnen. Na Roubaix zet Wout sowieso al een punt achter zijn lente. De Amstel en L-B-L kunnen hem gestolen worden. Men ziet hem ten vroegste terug in de Tour de Suisse als warming up voor de Tour, waarin hij ritten wil winnen en Jonas Vingegaard naar een tweede opeenvolgende eindzege wil loodsen.

Bij zijn dwaze val in Tirreno-Adriatico was hij meer bekommerd om Tom Pidcock dan om zichzelf. Qui s’excuse ’s accuse. Dat siert hem. Voorbij de aankomst bleek hij evenwel een zure jongen. “Eén minuut en dan ben ik wèg”, verwittigde hij de interviewer. Zo kennen we hem niet.

Wat een contrast met Tadej Pogačar, die zelfs na zijn abrupte nederlaag in de Tour van 2022 aimabel bleef en nog een fraaie nazomer en herfst afwerkte met een nevenrol in de beide WK’s maar met overwinningen in Montréal, Varese en bovenal een bisnummer in de Giro di Lombardia. 

Behalve in een uitpuilende bankrekening is Tadej Pogačar ook geïnteresseerd in een rijkgevuld palmares, waarop hij behalve de Tour ook plaats inruimt voor zoveel mogelijk andere mooie koersen. 

Wout van Aert is niet langer geïnteresseerd in de hele zeevruchtenschotel, enkel nog in de kreeften die hem al jaren doen watertanden. Liever de fijnproever dan de kannibaal. Deze strakke aanpak verhoogt zijn slaagkansen in die aangestipte koersen/ De sanering van zijn programma gaat niet ten koste van zijn bankrekening. Waarom zou Wout met tegenzin meer koersen voor hetzelfde contract extra opgelijstmet bonussen bij grote overwinningen?

Uiteraard speelt daarin ook mee dat hij tussen 4 december 2022 en 8 januari 2023 elf intense veldritten reed waarvan hij er acht won en driemaal tweede werd. Zijn pijnlijke nederlaag op het WK in Hoogerheide heeft hem aan het denken gezet. Het zou mij dan ook niet verwonderen dat hij past voor het weer rijkelijk late WK in Tabor op zondag 3 februari 2024.

Tadej Pogačar, allicht de bestbetaalde van het peloton, doet niet aan veldrijden en begon frisser en hongeriger aan het wegseizoen waarin hij zich uitleeft op diverse terreinen. Als notoir klassementsrenner is hij de witte merel, die in 2022 (opgelijst met dagzeges) ook de UAE Tour en Tirreno-Adriatico won en tussendoor de Strade Bianche, wat hij ook probeerde in Sanremo (5de) en Vlaanderen (4de). In Liège-Bastogne-Liège (die hij in 2021 won) ontbrak hij wegens het overlijden van zijn schoonmoeder. Na een competitiestop van twee maanden hernam hij met een overwalk in eigen land om in de Tour één minder moment op de col du Granon meedogenloos te zien afgestraft door de met van Aert gezegende Jonas Vingegaard. 

Pogačar demonstreerde dit seizoen in de Ruta del Sol, waarna hij Tirreno-Adriatico inruilde voor Paris-Nice waardoor hij de Strade Bianche skipte. Na Milano-Sanremo volgen de E3 Harelbeke, Dwars door Vlaanderen, de Ronde van Vlaanderen, de Amstel, La Flèche en Liège-Bastogne-Liège. 

Dergelijk traject zal Wout van Aert niet meer afleggen, Remco Evenepoel misschien ooit wel. Op de vraag aan Remco of hij ooit aan de Ronde van Vlaanderen zou deelnemen antwoordde hij: “als ik de drie grote ronden heb gewonnen!”. Eerder een kwinkslag dan grootspraak, al weet je maar nooit. 

Hoe dan ook: het is voor het spanningsveld van de mooiste koersen jammer dat Tadej, Wout en Remco ook in 2023 zo weinig met mekaar zullen te maken hebben. Het WK in Glasgow op zondag 6 augustus kon wel eens de enige keer in 2023 zijn. Toch huldigt Remco minder dan Wout het principe van “less is more”: minder rijden om meer te winnen.