Tweezeeënkoers maakte van ROGER

meer Italiaan dan Vlaeminck en toch is …

 

Francesco MOSER

primus-inter-pares van Tirreno-Adriatico

 

Roger De Vlaeminck was met zes eindzeges op rij (vanaf 1972) in Tirreno-Adriateco bijna even straf als Sean Kelly met zijn zevenslager in Paris-Nice. Het hadden er voor Roger ook zeven moeten zijn maar in 1979 kreeg hij twee minuten straftijd aangesmeerd omdat hij zich na een bandbreuk op een col had vastgeklampt aan de volgwagen van Lomme Driessens. Roger telde in het eindklassement slechts 1’10” meer dan Knut Knudsen. Dat hij in bloedvorm verkeerde, kwam drie dagen later aan het licht in Milano-Sanremo die hij na 1973 en 1979 een derde keer won. 

Roger was in 1972 van het archaïsche Flandria naar het veel professionelere Dreher overgestapt. Hij werd een italofiel en in dat verhaal was Tirreno-Adriateco de eerste pijler. Het was alsof men de Tweezeeënkoers speciaal voor hem ontworpen had opdat hij uit Frankrijk (meer bepaald Paris-Nice) kon wegblijven. Paris-Roubaix vormde de uitzondering op die regel.

Toch is, althans volgens mijn berekening, Francesco Moser de primus inter pares. Uit dubbel zoveel deelnames als Roger haalde Checco twee eindzeges, twee 2de, drie 3de, één 4de, vier 5de en één 9de plaats. Zijn geheel werd met slechts vier dagzeges opgelijst. Roger behaalde vijftien dagzeges!