Ciske Aneca liever onderschat dan overschat
Ciske Aneca moet in de nationale zegestand van de junioren na tien weken enkel Jonas Rickaert laten voorgaan. Na drie regionale overwinningen (Westkerke, Varsenare en Haringe) snoerde hij zijn minachters de mond met een eclatante zege in de Memorial Marcel Janssens, een interclub in Hoboken. Op het podium mocht hij, als bescheiden Ruddervoordse jongen, immers neerkijken op de Nederlander Niels Goeree en vooral de Nieuw-Zeelander Hayden McCormick, die tien dagen geleden Piotr Havik en Tiesj Benoot van de eindzege hield in de Trophée Centre Morbihan (Fr.). Zij waren van de zeven ontsnapten op wie hij in zijn eentje de kloof dichtte. Van dan af hield hij zich wat gedeisd. Toen één van de zeven een opening forceerde, benutte hij hem als springplank voor een feilloze "erover en erover". Met kleine voorsprong bemachtigde hij zijn mooiste zege totnogtoe.
Ciske Aneca heeft meer traditie in het wielrennen dan je wil veronderstellen. Hij mag immers nonkel zeggen tegen Pieter Verhaeghe, want hij is de broer van zijn mama. Pieter had halfweg de jaren zeventig veel in zijn mars tot ernstige hartproblemen, waarvan hij vandaag de dag nog altijd veel last heeft, hem van de koersfiets haalden. Misschien realiseert Ciske het omgekeerde van nonkel Pieter: een bescheiden begin laten uitlopen in een groots einde, al zal hij daar zelf nooit vanuit gaan, zo steekt hij nu éénmaal in mekaar.
Ciske is bijzonder lief en dankbaar voor de bezielers van het Criterium van de Westhoek, waar hij leerde koersen. Het is een leugentje om bestwil want het was niet binnen dat kader dat hij begon te koersen bij de aspiranten. Als twaalfjarige behoorde hij tot 's lands besten. In alle kampioenschappen deed hij te hevig mee voor het podium maar brute pech sneed hem wel vaker de pas af.
De volgende jaren werd het alleen maar erger. Vooral twee scheldebreuken werden zijn lot en de naweeën sleepten zolang aan dat hij zijn koersaktiviteiten op een heel laag pitje moest zetten. Het was inderdaad in de Westhoek dat hij de draad terug opnam, wat de basis was om te worden wat hij nu is: een subtopper uit het bouwjaar 1994, die (herhaling) lief en dankbaar is voor wie iets voor hem doet. En aldus bleef bij trouw aan zijn moederclub Brugse Velosport, waardoor hij zaterdag niet kan deelnemen aan Wortegem Koerse. Hij maakt van de nood een deugd en koerst regionaal in Zerkegem, waar een vijfde zege tot de mogelijkheden behoort. Misschien zet dit gedwongen lichte regime hem op scherp voor het resterende gedeelte van mei met het kampioenschap van West-Vlaanderen in eigen Ruddervoorde en veertien dagen later het kampioenschap van België in Heusden-Zolder.