Duizendmaal DANK aan de mensen op de achtergrond
Het nieuwe wielerseizoen is inmiddels elf weken gevorderd. Hoogtijd om de inrichters van de koersen, de signaalgevers, de plaatsers van de nadars en het podium, de politie, de speakers, de medewerkers van de dag- en weekbladen, de club(bege)leiders die hun coureurs centraal stellen en last but not least de afgevaardigden van Wielerbond Vlaanderen duizend keer te bedanken voor hun onverdroten inzet.
Jà, òòk de afgevaardigden van Wielerbond Vlaanderen want daar (b)lijken wel eens misverstanden over te bestaan. Die mannen en vrouwen worden voor hun urenlange en vaak stresserende verantwoordelijkheden slechts symbolisch verloond. Ook 99% van hen verdient dus maximaal respect van al wie met hen te maken krijgt.
Het zal overigens van alle voornoemden afhangen of het jeugdwielrennen deel blijft uitmaken van ons dagelijks leven. Koester hen dus, want ze zijn een uitstervend ras dat zich zou moeten "voortplanten" door een in het plaatje jongere uit hun directe omgeving op te sporen en warm te maken voor doorstroming en opvolging. Deze ervaringsdeskundigen zijn de beste ambassadeurs om te vertellen hoe leuk deze bezigheid kan zijn en hoeveel dankbaarheid je van de koersende jeugd krijgt. Jeugd is toekomst! Zonder jeugd dreigt de faliekante afbrokkeling.
Sommigen zullen dit misschien populistische praat vinden, dan is dat maar zo zeker wanneer wij opnieuw een vermanende vinger uitsteken naar de ivoren toren aan de Globelaan. Hoeveel ijverige clubleiders en noeste wedstrijdinrichters hebben de jongste weken en maanden iets uit die hoek vernomen, behalve dat ze dit of dat moesten betalen? Deze spaarbank, die een sportbank zou moeten zijn, speelt met vuur tenzij het hen niet om continuïteit te doen is. In dat geval zal het zeker nog "hun" tijd uitdoen of: de tactiek van de verschroeide aarde?
Ook de overheid kan véél beter. Men heeft het voortdurend over het bewaren van het erfgoed in het algemeen maar het bedreigde jeugdwielrennen wordt veronachtzaamd. In de lange aanloop naar de Vlaamse verkiezingen in 2014 zouden de (her)verkozenen nu al hun oren te luisteren moeten leggen bij de inrichters om te bekijken welke vaste kosten (signaalgevers, hulpdiensten, fiscaliteit,...) kunnen geanticipeerd of gedrukt worden? De signaalgevers, die men eventueel zorgvuldig kan recruteren uit het brede aanbod van welwillende werkzoekenden, zouden een valabele opleiding moeten krijgen die zich verlengt in hetzelfde statuut als de stewards in het voetbal.