De momentencoureur Taylor Phinney
Taylor kon zijn lucratieve overstap van RadioShack naar BMC in 2011 niet meteen verzilveren. Het had meer weg van een flop en hij wilde zijn fysieke mankementen (opspelende knie en hersenschudding) niet als excuus inroepen. Neen, hij bekende ootmoedig dat hij het profbestaan fout had ingeschat. Hij trainde niet gericht genoeg en kampte zowaar met overgewicht door onaangepaste voedingsgewoonten. Goed dat hij tijdens die nare maanden op ex-renner Max Sciandri kon terugvallen of hij was nòg dieper weggezakt. De tot Brit genaturaliseerde Italiaan leerde Taylor leven als een prof, al wierp dat pas vanaf augustus zijn vruchten af. 8 augustus 2011 werd als D-day in de armen gesloten. Zijn zege in de proloog van de Eneco Tour had een gouden rand want behaald op Edvald Boasson Hagen, David Millar, Alex Rasmussen, Lars Boom, Jos van Emden, Jesse Sergent, Philippe Gilbert, Geraint Thomas,...
Aansluitend reed hij de Vuelta, zijn allereerste grote ronde, als voorbereiding op het WK tijdrijden in Kopenhagen. Die Vuelta verliet hij na twee weken, na vooral een puike vijfde plaats in de lange (47 km.) van Salamanca, waarover hij slechts 1’33” meer deed dan grootmeester Tony Martin. Ook dit keer was een optimale generale repetitie de voorbode van een minder goede opvoering want in Kopenhagen moest Phinney zich vergenoegen met de vijftiende plaats op 3’52” van diezelfde Tony Martin over de identieke afstand als in Salamanca.
In de lente van 2012 bleef het (te) langdurig stil rond Taylor Phinney. Enkel een vijftiende plaats in Paris-Roubaix kon als een voor hem valabele prestatie worden genoteerd. Hij verzeilde opnieuw in de vergeethoek tot hij op 5 mei verraste met een eclatante overwinning in de proloog van de weliswaar karig bezette Giro. In Herning, de thuishaven van Bjarne Riis, deed hij over de 8,7 km. negen seconden minder dan Geraint Thomas, elf dagen eerder de winnaar van de proloog der Tour de Romandie. Thuisrijder Alex Rasmussen had nog vier tellen meer nodig.
Taylor focuste zich al maanden op deze proloog. De afstand tussen droom en daad kan enkel door een superdag overbrugd worden en zo'n uitgelezen moment viel hem dus in Herning te beurt. De roze leiderstrui maakte het nòg beklijvender. Die wilde Taylor vasthouden tot de ploegentijdrit op 9 mei in Verona. Zijn ploeg, BMC, beschikt op papier over het sterkste team ter wereld maar niet in de opstelling waarmee het naar deze Giro kwam. Als het nog niet eerder gebeurd was, dan zal Phinney met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid leider af zijn in Verona. Bevestigt die ontwikkeling zijn beeld van "momentencoureur"? Zeven weken vòòr zijn 22ste verjaardag is dat een voortvarende conclusie.