in de provinciale nieuwelingenkampioenschappen
De meeste gedoodverfde favorieten hebben het in hun respectievelijk provinciaal kampioenschap niet altijd waargemaakt. Dat geldt voor onder anderen Charlie Arimont (Vlaams-Brabant), Senne Leysen (Antwerpen), Jordi Warlop (West-Vlaanderen), Enzo Wouters (Antwerpen),...
Al te waar hoeven ze daar niet aan te tillen: hun prestatiestaat is ook zonder provinciale titel al rijkgevuld en zal de komende weken en maanden nieuwe toevoer genieten.
Enkel in Vlaams-Brabant werden de (93) gegadigden niet opgesplitst in eerste- en tweedejaars. In Kampenhout vormden valpartijen de pijnlijke rode draad. Mede daardoor reed slechts één derde van het veld de finale, waarin Kevin Walders (hoewel ook hij enkele keren voet aan de grond moest zetten) de titel en de trui naar zich toetrok met een uitval op de ultieme kasseistrook. Hij werd nog even in verlegenheid gebracht door de snel naderende achtervolgers, die regérend Vlaams kampioen Thimo Willems regelde voor de dichtste ereplaats. Yoran Vanderveken, twaalfde in de uitslag, werd net als bij de 12-, de 13- en de 14-jarigen nu ook bij de 15-jarigen provinciaal kampioen. Een spraakmakende vierslager!
In Antwerpen deed Gilles Van der Auwera, de uittredende kampioen van de 14-jarige aspiranten, wat van hem verwacht werd. Aan het einde van een mak kampioenschap toonde hij zich de snelste. Het doet hem nog gretiger uitkijken naar de Tour de Himmelfart (Den.) vanaf Hemelvaartdag.
Jurian Cuyvers (Muizen), in 2011 één keer winnaar (Serskamp) in combinatie met een dozijn ereplaatsen, stak dit seizoen een aardig tandje bij met al twee overwinningen en nippen van de interclubs. Dat maakte hem sterker en zelfbewuster. Hij durfde het aan om naar Sander Pauwels, zijn ontsnapte clubmaat (Young C.T.), toe te rijden om aan een koppeltijdrit te beginnen. Het was de beste manier om zich van de geïsoleerde topfavoriet Enzo Wouters te ontdoen. Sander, die in de tweede helft van april driemaal had gewonnen (in drie verschillende provincies nog wel), nam het Jurian niet kwalijk en stond op het podium als de lachende tweede. Samen zijn ze nu tuk op een nieuwe strooptocht in het nakende kampioenschap van Vlaanderen, op 17 mei in Maarkedal, met misschien een omgekeerd rollenpatroon.
Aidan Neirynck werd de niet helemaal onverwachte kampioen bij de eerstejaars in Oost-Vlaanderen, zelfs niet dat hij daarvoor topfavoriet Maxim Bollé moest kloppen. Twee jaar geleden deed hij dat ook al bij de 13-jarige aspiranten. Maxim ging bij tegenwind te vroeg aan en werd gemakkelijk geremonteerd. Op het podium was hij een sportieve verliezer. Toch was hij oeverloos ontgoocheld, ook al omdat het inmiddels van de openingsdag (Opwijk, 126 dln.) geleden is dat hij won. Zijn regelmaat op uiteenlopend (maar meestal geaccidenteerd) terrein maakt evenwel veel goed en zelfs een vijftiende plaats in de nationale tijdrit te Borlo biedt eveneens enige meerwaarde.
Gianni Wytinck maakte zijn favorietenrol bij de tweedejaars wel waar. Hij had al drie keer gewonnen, onder meer van Jordi Warlop (in Ieper) en recent van Wiebren Plovie (in Gistel). Ook in Volkegem was hij aan het feest, met veel dank aan zijn Menense maat Wouter Persoon, die hem aardig hielp om de gevreesde uittredende kampioen Arno Van der Beken af te houden. Arno zette de spurt van tamelijk ver in met Wouter in zijn wiel, waarachter Gianni, die het overtuigend afmaakte. Ook Gianni zet van nu af nog meer zinnen op het nog selectievere Vlaams kampioenschap op Hemelvaartdag in Maarkedal.
In West-Vlaanderen zorgde de wielerfamilie Deschuytter voor een feilloze depannage. Normaal was er geen kampioenschap van West-Vlaanderen voor nieuwelingen. Dit kampioenschap werd hen slechts ter elfder ure in de schoot geworpen maar Eugène en de wel eens kregelige Filip maakten er met hun betrouwbare achterban toch een hoogstandje van. Dat géén van de twee koersen echt openbrak, lag niet aan hen, wel aan de nivellering en het soms irriterende ploegenspel. Bij de eerstejaars had Simon Claeys nog geen zegestreepje achter zijn naam. Daar keek men toch een beetje van op. Na een heftige winter aan de Blaarmeersen leek hij wat afgebot. Zijn papa stelt evenwel vast dat hij telkenjare pas op dreef komt aan de vooravond van zijn verjaardag (8 mei). Dit jaar was het dus niet anders. Na een gesloten koers, die enkel werd opgeschud door een valpartij halfkoers, werd hij perfect afgezet door zijn Balense maats Daan Farrazijn en Simon Jaecques. In een lange spurt stond er geen maat op zijn meesterschap. Toch was Jaron Wydooghe de held van de wedstrijd. Ook hij werd opgehouden door de bepalende valpartij maar hij slaagde er als enige in om de niet geringe kloof te delgen om zich niet veel later aan een uitval te wagen. Jaron Wydooghe, noteer zijn naam!
Bij de tweedejaars haalde schaduwfavoriet Maxime De Poorter het van de meer kansen toegedichte Laszlo Feys en de ontegensprekelijke wedstrijdbeste Jordi Warlop. Voor Maxime De Poorter viel alles op zijn pootjes in de finale toen Jordi Warlop (zijn goed recht!) de uitbrekende Igor Decraene en zijn frère-ennemi Wiebren Plovie terughaalde. Van dan af lag de weg naar de zege breed open voor de toekijkende Maxime, die als eerstejaars pas op dreef kwam begin augustus 2011 met een derde plaats in eigen Zillebeke.
In Limburg werd helaas géén provinciaal kampioenschap voor nieuwelingen (en komend weekend al evenmin voor junioren) georganiseerd en toch konden twee nieuwelingen van deze gouw een provinciale titel te bemachtigen. Milan Menten, deel uitmakend van U.C.S. Crabbe-Performance maar in Bilzen woonachtig, werd zowaar kampioen van ... Luik! Hij haalde het in Grand-Rechain van Jeroen Scheepers, ook deel uitmakend van U.C.S. Crabbe-Performance en in St. Truiden woonachtig, die dus "Luiks" kampioen bij de eerstejaars werd.
Herhalen wij ook nogmaals dat de Vlamingen in dit bizarre verhaal voor één keer positief gediscrimineerd zijn want Jonas Castrique en Anthony Debuy, beiden in Ploegsteert woonachtig en bij C.T. Menen aangesloten, mogen niet in Henegouwen noch in West-Vlaanderen aan het provinciaal kampioenschap deelnemen.
Kafkaiaanse toestanden die om een oplossing schrééuwen. Of laat men het aanslepen als een... Brussel-Halle-Vilvoorde.
In Antwerpen deed Gilles Van der Auwera, de uittredende kampioen van de 14-jarige aspiranten, wat van hem verwacht werd. Aan het einde van een mak kampioenschap toonde hij zich de snelste. Het doet hem nog gretiger uitkijken naar de Tour de Himmelfart (Den.) vanaf Hemelvaartdag.
Jurian Cuyvers (Muizen), in 2011 één keer winnaar (Serskamp) in combinatie met een dozijn ereplaatsen, stak dit seizoen een aardig tandje bij met al twee overwinningen en nippen van de interclubs. Dat maakte hem sterker en zelfbewuster. Hij durfde het aan om naar Sander Pauwels, zijn ontsnapte clubmaat (Young C.T.), toe te rijden om aan een koppeltijdrit te beginnen. Het was de beste manier om zich van de geïsoleerde topfavoriet Enzo Wouters te ontdoen. Sander, die in de tweede helft van april driemaal had gewonnen (in drie verschillende provincies nog wel), nam het Jurian niet kwalijk en stond op het podium als de lachende tweede. Samen zijn ze nu tuk op een nieuwe strooptocht in het nakende kampioenschap van Vlaanderen, op 17 mei in Maarkedal, met misschien een omgekeerd rollenpatroon.
Aidan Neirynck werd de niet helemaal onverwachte kampioen bij de eerstejaars in Oost-Vlaanderen, zelfs niet dat hij daarvoor topfavoriet Maxim Bollé moest kloppen. Twee jaar geleden deed hij dat ook al bij de 13-jarige aspiranten. Maxim ging bij tegenwind te vroeg aan en werd gemakkelijk geremonteerd. Op het podium was hij een sportieve verliezer. Toch was hij oeverloos ontgoocheld, ook al omdat het inmiddels van de openingsdag (Opwijk, 126 dln.) geleden is dat hij won. Zijn regelmaat op uiteenlopend (maar meestal geaccidenteerd) terrein maakt evenwel veel goed en zelfs een vijftiende plaats in de nationale tijdrit te Borlo biedt eveneens enige meerwaarde.
Gianni Wytinck maakte zijn favorietenrol bij de tweedejaars wel waar. Hij had al drie keer gewonnen, onder meer van Jordi Warlop (in Ieper) en recent van Wiebren Plovie (in Gistel). Ook in Volkegem was hij aan het feest, met veel dank aan zijn Menense maat Wouter Persoon, die hem aardig hielp om de gevreesde uittredende kampioen Arno Van der Beken af te houden. Arno zette de spurt van tamelijk ver in met Wouter in zijn wiel, waarachter Gianni, die het overtuigend afmaakte. Ook Gianni zet van nu af nog meer zinnen op het nog selectievere Vlaams kampioenschap op Hemelvaartdag in Maarkedal.
In West-Vlaanderen zorgde de wielerfamilie Deschuytter voor een feilloze depannage. Normaal was er geen kampioenschap van West-Vlaanderen voor nieuwelingen. Dit kampioenschap werd hen slechts ter elfder ure in de schoot geworpen maar Eugène en de wel eens kregelige Filip maakten er met hun betrouwbare achterban toch een hoogstandje van. Dat géén van de twee koersen echt openbrak, lag niet aan hen, wel aan de nivellering en het soms irriterende ploegenspel. Bij de eerstejaars had Simon Claeys nog geen zegestreepje achter zijn naam. Daar keek men toch een beetje van op. Na een heftige winter aan de Blaarmeersen leek hij wat afgebot. Zijn papa stelt evenwel vast dat hij telkenjare pas op dreef komt aan de vooravond van zijn verjaardag (8 mei). Dit jaar was het dus niet anders. Na een gesloten koers, die enkel werd opgeschud door een valpartij halfkoers, werd hij perfect afgezet door zijn Balense maats Daan Farrazijn en Simon Jaecques. In een lange spurt stond er geen maat op zijn meesterschap. Toch was Jaron Wydooghe de held van de wedstrijd. Ook hij werd opgehouden door de bepalende valpartij maar hij slaagde er als enige in om de niet geringe kloof te delgen om zich niet veel later aan een uitval te wagen. Jaron Wydooghe, noteer zijn naam!
Bij de tweedejaars haalde schaduwfavoriet Maxime De Poorter het van de meer kansen toegedichte Laszlo Feys en de ontegensprekelijke wedstrijdbeste Jordi Warlop. Voor Maxime De Poorter viel alles op zijn pootjes in de finale toen Jordi Warlop (zijn goed recht!) de uitbrekende Igor Decraene en zijn frère-ennemi Wiebren Plovie terughaalde. Van dan af lag de weg naar de zege breed open voor de toekijkende Maxime, die als eerstejaars pas op dreef kwam begin augustus 2011 met een derde plaats in eigen Zillebeke.
In Limburg werd helaas géén provinciaal kampioenschap voor nieuwelingen (en komend weekend al evenmin voor junioren) georganiseerd en toch konden twee nieuwelingen van deze gouw een provinciale titel te bemachtigen. Milan Menten, deel uitmakend van U.C.S. Crabbe-Performance maar in Bilzen woonachtig, werd zowaar kampioen van ... Luik! Hij haalde het in Grand-Rechain van Jeroen Scheepers, ook deel uitmakend van U.C.S. Crabbe-Performance en in St. Truiden woonachtig, die dus "Luiks" kampioen bij de eerstejaars werd.
Herhalen wij ook nogmaals dat de Vlamingen in dit bizarre verhaal voor één keer positief gediscrimineerd zijn want Jonas Castrique en Anthony Debuy, beiden in Ploegsteert woonachtig en bij C.T. Menen aangesloten, mogen niet in Henegouwen noch in West-Vlaanderen aan het provinciaal kampioenschap deelnemen.
Kafkaiaanse toestanden die om een oplossing schrééuwen. Of laat men het aanslepen als een... Brussel-Halle-Vilvoorde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten