Alexey LUTSENKO:

één voltreffer per seizoen

 

 

Toen hij, na een dagzege én in de Giro della Valle Aosta Mont Blanc én in de Tour de l’Avenir,  in Valkenburg 2012 wereldkampioen bij de beloften werd, zal hij er allicht nòg méér van verwacht hebben dan hij er totnogtoe uit haalde, zelfs al behaalde hij op 3 september een eclatante dagzege in de Tour als ultieme overlever van een marathon-ontsnapping tussen Le Teil en Mont Aigoual. De Kazach soleerde vanaf de col de la Lusette en werd niet meer verontrust. Daarbij rekende hij vooral af met regérend Olympisch kampioen Greg Van Avermaet, die genoegen moest nemen met een twintigste (!) top vijf plaats in de Tour. Een ervaringsdeskundige dus die toch ook twee keer won: in Rodez 2015 (na een meeslepend duel met Peter Sagan) en in Le Lioran 2016 (waar Thomas De Gendt zijn laatste aanklamper was).

 

Terug naar de vier dagen vòòr zijn 28ste verjaardag terecht bejubelde Alexey Lutsenko die (nog) niet aan de enkels van Van Avermaet reikt en ook nooit zal reiken, welk een uitstekende momentencoureur hij ook is, al kan er op zijn leeftijd nog aardig wat rek op zitten.

 

In de Kazachse wielergeschiedenis hinkt Alexey, hoe verdienstelijk hij ook is, vèr achter op zijn huidige ploegbaas Alexandre Vinokourov en in mindere mate ook Andrey Kashechkin, Maxim Iglinskiy en wijlen Andrei Kivilev. De klassiekers zijn hem te hooggegrepen en ook als klassementsrenner (hoewel 19de in de Tour van 2019) stelt hij weinig voor. 

Alexey Lutsenko is een opportunist die dat aleerder van toepassing bracht in vooral de Tour de Suisse 2015, Paris-Nice 2016, de Vuelta 2017, de Tour of Turkey 2018 en in Tirreno-Adriateco 2019. 

Elk jaar een voltreffer naast meer nevengaaien, dat kunnen er niet al te velen mee uitpakken.