BK wielrennen: 121 jaar onzin

 … waarmee ik geenszins Dries DE BONDT viseer

 

 

Jà, ik zal er tot in den treure blijven over zagen, over de onzin van kampioenschappen in het wielrennen, die op één namiddag de kampioen van een land bekronen en bovenal belonen met een driekleur (of in het geval van een WK een regenboog) die ze het hele jaar mogen showen, zelfs al dekt die vlag geenszins zijn lading. La maglia rosa van de Giro, le maillot jaune van de Tour en de maillot rojo van de Vuelta, waarvoor men niet één namiddag na drie volle weken moet bikkelen en stressen, mag niet gedragen worden als een herkenbaar symbool, evemin als de Olympische trui waarvan Greg Van Avermaet nog een extra jaar de trotse bezitter maar niet drager mag van zijn. 

Waar zit in godsnaam de logica?

 

De beroepsrenners (nu contractrenners) waren vandaag aan hun  121ste editie toe. Het eerste kwam er al in Maaseik in 1894 met Léon Houa als gelauwerde.

Tom Steels (ook nog tweede in Geel 1995) spant met vier titels (Beersel-Alsemberg 1997, Knokke-Heist 1998, Maldegem 2002 en Tessenderlo 2004) de kroon, één meer dan Rik Van Steenbergen (Brussel 1943 en 1945, Heusden-Limburg 1954) en Stijn Devolder(Ronse 2007, Leuven 2010 en La Roche-en-Ardenne 2013).

Rik Van Looy was in 1959 geen sant in eigen Herentals, waar hij zijn titel van Housse wel mocht verdedigen maar niet kon verlengen. Een tweede nationale titel behaalde hij vijf jaar later in Zolder. 

Het Belgisch kampioenschap werd per definitie gereden volgens de individuele formulemaar dat kon men met het groeiend belang van de merkenploegen niet volhouden.

In de jaren zestig was dat wel nog het geval. Jos Hoevenaers werd in Namur-Citadel 1962 zelfs uitgesloten omdat hij krampen veinsde om Emile Daems, zijn kopman bij Philco, sneller te helpen terugkeren in de favorietengroep.

Ook Ferdi Van den Haute, gekroond in Sinte-Katelijne-Waver 1987, was een merkwaardige kampioen want het jaar daarop zette hij, moegetergd door uitblijvende betalingen, er een punt achter zette en verzilverde noch verdedigde zijn driekleur.

Een karikatuur van een kampioenschap vond plaats in Halanzy 1993, waar Johan Capiot, Guy Nulens en Alain Van den Bossche al op 140 km. van de finish wegreden uit een vroege vlucht. Would be kampioen Capiot moest de rol verrassend lossen en de twee anderen bleven nog net buiten het bereik van Carlo Bomans en Serge Baguet, de eerste achtervolgers die in 1989 respectievelijk 2005 kampioen zouden worden. In de spurt van de stervende zwanen haalde Alain het van Guy en werd de meest verrassende kampioen uit de lange geschiedenis van het BK.

 

Tot 1968 werd het kampioenschap van België nà de Tour betwist, dat wordt wel eens over het hoofd gezien in bepaalde beschouwingen. Vanaf 1969 kwam daar verandering in zodat de kampioen zijn kakelverse driekleur kon showen in de Tour.

 

Laat bij dit alles toch overduidelijk zijn dat ik Dries De Bondt de nieuwe drager van de tricolore geenszins viseer. Na zijn horrorcrash in 2014 gun ik het hem als geen ander.

 

Dit kampioenschap van België bivakkeert ook de volgende jaren in West-Vlaanderen: in Waregem 2021, in Middelkerke 2022 en in Izegem 2023.