Dries DE POOTERs 

allermooiste koersdag

 

Wie dit jaar kampioen van België wil worden maakt meer kans met de voornaam Dries. Twee dagen vòòr De Pooter viel het De Bondt te beurt.

Als 13-jarige aspirant liet de Gelenaar aardig van zich horen maar de twee volgende seizoenen deemsterde hij weg. Als tweedejaarsnieuweling was hij terug, hij behaalde in het voor hem verre Desselgem zelfs zijn allereerste overwinning.

Nog belangrijker waren de vele ereplaatsen die hij op diverse terreinen behaalde, ook op de Ardense hoogtemeters en in het buitenland waarbij ook bleek dat hij meerdaagse inspanningen bijzonder goed verteert.

Als neo-junior zette hij fikse stappen. Drie regionale overwinningen waren een voetnoot in vergelijking met zijn (dichte) ereplaatsen in de mooiere koersen: vooral vierde in de Vlaams-Brabantse Pijl - Korbeek-Lo, vierde in de Arend der Juniores - Rekkem, vijfde in de openingsrit van Aubel-Stavelot-Thimister (2.1) en bovenal tweede (na Milan Paulus) in de Ardennenkoers van Vresse-sur-Semois.

Bij één en ander valt ook op dat Dries een adept is van de tweede seizoenshelft. Dit kwam hem dit jaar nog beter uit dan op andere jaren, al had hij zich liever ook kunnen onderscheiden in de internationale wedstrijden (1.1) van het voorjaar. Vanaf eind juli stond hij er evenwel en zou hij er blijven. Vooral zijn nationale tijdritten waren uitstekend met zowel in Zolder als in de Memorial Igor Decraene een derde plaats.

Eén en ander inspireerde hem om van het verlate en van Middelkerke naar Koksijde verlegde kampioenschap van België een doel te maken.

Dries wenste zich meer wind dan er op de zonovergoten 20 september aan de Hoge Blekker stond. Zijn titelverovering werd niet gediend door de meest ideale omstandigheden. Het begon met een vroege lekke band. Tijdens zijn inhaalmanoeuvre moest hij figuurlijk de tenen uitkuisen en zich langdurig herzetten van die felle inspanning. Ondertussen reden de clubmaats Ramses Debruyne en Bob Poelmans in de aanval zodat hij geamuseerd mocht toekijken en de eigen batterijen heropladen. Ramses en Bob zongen het met Brem Deman, Yorben Lauryssen en Dylan Vandenstorme langdurig uit maar werden bijgehaald. De Oost-Vlaamse vrijbuiters Yorben De Troyer, Siebe Deweirdt en Obie Vidts namen het voortouw tijdens de voorlaatste elf kilometer over en leken het podium te kunnen schikken. 

Dat was evenwel zonder de waard Dries De Pooter gerekend die met de onvermoeibare smaakmaker Ramses Debruyne een tandem vormde om tot bij en over het verbouwereerde koptrio te flitsen.

En dan ben je kampioen van België. Dries verkeerde nochtans niet in bloedvorm, enfin dat dacht hij toch. Misschien maar goed ook, anders zou hij à la Ramses Debruyne misschien te driest gekoerst hebben.

 

Uiteraard is zondag 20 september de mooiste koers dag totnogtoe, waarbij de nasmaak een dubbel gevoel genereert omwille van twee dierbaren: de beste vriend van zijn papa vernam recentelijk dat hij terminaal is en de beste kameraad van zijn broer is na een val bij het motorcrossen verlamd. Met zijn titel en trui wil hij beiden kracht geven om van die moeilijke tijd het beste te maken.

Nu droomt hij ervan om ook op 25 oktober in het BK tijdrijden eveneens op het podium te staan. Dat heeft hij al ingeoefend eind juli in Zolder en begin september in Waregem.