Dries DE BONDT: niemand die hem dit zal misgunnen

… na wat hij meemaakte en het is nogal wat: een rollercoaster van belévenissen. Het promoveert hem tot een rolmodel voor allen die binnen en buiten de koers door een tegenslag zwaar op de proef werden gesteld.

Op 5 oktober 2014 viel hij verschrikkelijk in een afzink tijdens de Tour de Vendée en werd met inwendige bloedingen in de hersenpan opgeraapt. Omwille van vochtophoping in de hersenen werd hij in het ziekenhuis van Nantes gedurende twee weken in een coma gehouden. Het laatste waar men in die dagen van uitging, was dat hij ooit nog zou koersen. Dries was één van de weinigen die daar anders over dacht. 

Hij haalde zelfs het seizoenbegin van 2015 maar op zijn eerste overwinning was het wachten tot 1 juni in Londerzeel. Acht andere zouden volgen en niet van de minste: de openingsrit der Ronde van Vlaams-Brabant, de Liedekerkse Pijl en bovenal in de profkoersen van Heusden en Erpe-Mere. Dat volstond ruimschoots voor een overstap als deeltijdse contractrenner naar Willems Veranda’s. 

Dit was in 2016 het begin van iets moois. Hij verraste met een dagzege in de Ronde de l’Oise en vooral in Brussel-Ingooigem. Hij was er op stap met de zoveel hoger ingeschatte Jens Keukeleire en zou de lachende tweede worden, vermoedde men, maar ze hadden het fout want Jens triomfeerde. Keukeleire zou tien weken later een dagzege behalen in de Vuelta, achttien dagen nadat De Bondt in Stabroek kampioen van België bij de eliten zonder contract was geworden. 

In 2017 werd hij elite mèt contract en hij stelde niet teleur aan de zijde van onder anderen Wout Van Aert, die hij als kopman vanaf 2019 inruilde voor Mathieu van der Poel. Toch reed hij ook een bovenste beste eigen seizoen, waarin hij bijna de top 100 haalde van de Cycling Quotient Ranking dankzij een hernieuwde overwinning in Brussel-Ingooigem en in de heropgestarte Memorial Rik Van Steenbergen plus dichte ereplaatsen in de Heistse Pijl, de Tour de Wallonie, de Slag om Norg (Ned.), de Omloop van het Houtland - Lichtervelde,…

In 2020 draalde hij niet om een eerste keer toe te slaan. In de derde rit der Ster van Bessèges overleefde hij met Robbe Ghys en de verbazend sterke 22-jarige Duitser Georg Zimmermann de langdurige ontsnapping van de dag, meteen ook de allereerste overwinning van Alpecin-Fenix. 

Dries’ seizoenbegin kon dan al niet meer stuk maar dan volgde de lockdown, die zeker voor hem hoogst ongelegen kwam. Die bracht hij evenwel niet in onledigheid door want in de Druivenkoers van Overijse moest hij enkel voor de kwikzilveren Florian Sénéchal het hoofd buigen. Wie Dries een beetje kent, wist dat er méér zou volgen. Hij zette zijn zinnen op het BK in “zijn” Anzegem, waar hij vanuit Halle meeschoof in de vroege uitgebreide ontsnapping en waarvan hij zich met overschot de beste survivor toonde.

Nu is hij helemaal klaar om als eyecatcher én in de driekleur nog internationaler uit de hoek te komen. Jammer dat hij met Tim Merlier, Mathieu van der Poel, Gianni Vermeersch, Louis Vervaeke, … niet naar de Vuelta kan. Het zou hem verder verbreed hebben als coureur. Hij kan evenwel van de nood een deugd maken en zich zowel collectief als individueel bewijzen in Wevelgem, Vlaanderen, De Panne en Roubaix. Ook dan hoort u opnieuw van de amazing Dries De Bondt.