190 km. in pole position tot 'n uitschuiver hem nekte

 

Mauri VANSEVENANT:

dit màg / moét de smààk 

van de overwinning hebben !

 

Mauri Vansevenant won in 2019 de Giro della Valle d’Aosta Mont Blanc (It.) en bijna ook de Tour de l’Avenir (Fr.). Op zijn 21ste verjaardag beloonde hij zichzelf met een graduaat industriële onderhoudstechnieken. Hij debuteerde op 15 juli als contractrenner voor Deceuninck-Quick.Step in de Tour de l'Ain waarna het zesdaagse Critérium du Dauphiné, waarin hij evenwel ziek diende af te stappen.

Het was een kleine anticlimax maar het kwam goed en zijn deelachtigheid aan de gewonnen ploegentijdrit in de Settimana Coppi & Bartali. Niemand die er bij stilstond dat hij gisteren in La Flèche Wallonne aan zijn eerste klassieker toe was maar daar heeft hij daadwerkelijk op gewezen door de vroege vlucht te overleven en 190 km. uit te zingen tot hij op luttele kilometer van le Mur de Huy buiten beeld een bocht te snel nam, uitschoof en in het decor belandde. Hoe snel hij ook rechtkrabbelde en zijn weg vervolgde, eer hij weer in zijn ritme was zal het al gauw een oponthoud van driekwart minuut geweest zijn. Toch behield hij een kleine voorsprong op Rigoberto Uran en nog wat meer op de hoofdgroep. Het was niet totaal uitgesloten dat hij zou gewonnen hebben zoniet in de top tien geëindigd. Het resultaat is evenwel ondergeschikt aan de knalprestatie die perspectieven opent voor de toekomst die komende zondag al begint wanneer hij wereldkampioen Julian Alaphilippe aan de zege wil helpen in Liège-Bastogne-Liège.

Mauri wordt net als Remco Evenepoel aanzien als het goudhaantje van het Vlaamse wielrennen. Ook hij was onder de indruk van Remco en zal dus de laatste zijn om te beweren dat hij in het hooggebergte al meer bewezen heeft en toch is het zo. Daarmee wil ik hoegenaamd niet geïnsinueerd hebben dat Mauri een betere klimmer is dan Remco. Geen mens die dat al kan weten. Wel is het zo dat de beide witte merels de volgende jaren geregeld partners in crime kunnen zijn in de zwaarste rittenkoersen.

Wielerflits.be kopte enkele weken geleden: “Krijgt Evenepoel in de toekomst een Belgische meesterknecht?”. Daarmee bedoelde het Mauri Vansevenant die zich aangesproken voelde en “dat fantastisch zou vinden want ongelooflijk hoe sterk Remco toch wel is”. Loopt men daarmee niet vèr op de feiten vooruit? Bij The Wolfpack wordt de hierarchie bepaald door het koersverloop. Remco staat op zijn 20ste in het algemeen al héél vèr maar in de echte cols niet verder dan Mauri. 

Het zal de meesten niet onbekend zijn dat Mauri’s papa ook koerste. Wim was een modelhelper van onder anderen Peter Van Petegem en van Axel Merckx tijdens de Olympische wegrit van Athene 2004, waar de zoon van Eddy brons veroverde. Eddy liet het gisteren tijdens Extra-Time Koers niet na om Wim te prijzen voor de rol die hij daarin gespeeld heeft.

Wim behaalde als contractrenner slechts één overwinning, de kermiskoers van Ninove. Vanaf 2004 reed hij de Tour vijfmaal op een rij uit met een loepzuivere hattrick van … rode lantaarns. Doe daar evenwel vooral niet al te meewarig en zeker niet meelijwekkend over want daar gingen hand- en spandiensten voor kansrijkere maats aan vooraf. En na die gerichte inspanningen liet hij zich wijselijk uitbollen in plaats van nodeloos krachten te verspelen voor een veel beter maar nutteloos eigen eindklassement.

Toch even de detail van die hekkensluiter onder de loupe nemen:

2006: 137ste met 4u02’01” meer dan de verbannen eindwinnaar Floyd Landis, die een uurgemiddelde haalde van 40,7 km. en Wim 39,03 km.*;

2007: 141ste met 3u52’54” meer dan eindwinnaar Alberto Contador, die een uurgemiddelde haalde van 39,23 km. en Wim 37,62 km.*;

2008: 142ste met 3u55’45” meer dan eindwinnaar Carlos Sastre, die een uurgemiddelde haalde van 40,5 km. en Wim 38,77 km.*

*** Nogmaals benadrukken dat de eersten plankgas gaven terwijl de laatsten er, na hun noeste arbeid, genoegen mee namen om binnen de tijdsgrens te arriveren.