Tim WELLENS:

de zelfkennis en de volharding van de ideale schoonzoon en dito werknemer

Tim Wellens, wàt een renner! Géén absolute topper, dàt niet, maar toch meer dan een subtopper, anders win je, telkens ingeleid door een dagzege, vanaf 2014 geen tweemaal op een rij de Eneco Tour. Een maand na die tweede eindzege won hij ook de G.P. de Montréal.

Eén en ander smaakte naar meer voor 2016, voor een nòg beter seizoen dankzij dagzeges in Paris-Nice, de Giro, de Tour de Pologne (annex eindoverwinning). Na een ophefmakend seizoenbegin 2017 in Spanje haalde hij ook het podium van de Strade Bianche. Een derde eindzege in de Eneco Tour (die onderwijl van BinckBank Tour heette) moest hij, ondanks een zege in de Ardense koninginnenrit, aan Girowinnaar Tom Dumoulin laten. Het zette de toon voor een fraaie nazomer en herfst met overwinningen in de G.P. de Wallonie en in de Tour of Guangxi (de Chinese manche van de World Tour).

Daarop volgden zijn twee beste seizoenen. In 2018 begon hij andermaal sterk in Spanje met vooral eindinwst in de Ruta del Sol, schitterde in Paris-Nice (vijfde én winnaar op punten), winnaar van de Brabantse Pijl, te vroeg aangegaan in La Flèche Wallonne en toch nog zevende, dag- en eindwinnaar van de Tour de Wallonie, derde in’zijn’ BinckBank Tour en in Plouay en bovenal heel knap vijfde in Il Lombardia.

2019 stak 2018 inzake regelmaat naar de kroon, enkel de grote kers op de mooie taart ontbrak.

In dit bizarre gebalde seizoen 2020 wilde hij opnieuw naar de Tour (waarin hij in 2019 na een rist bolletjestruien derde eindigde in de bergprijs) maar een zware val op training vijf dagen ervoor verhinderde dat. Velen in zijn plaats zouden het laten lopen, maar niet Tim die na twijfelachtige passages in het WK, La Flèche Wallonne en Liège-Bastogne-Liège (waardoor hij ‘zijn’ BinckBank Tour rateerde) een eerste keer aan de Vuelta deelnam en er tijdens de eerste week hoog scoorde met vooral een dagzege, waarmee hij zijn achtste vol seizoen voor de Nationale Loterij alsnog fraai inkleurde.

Aan gewonnen manches van de World Tour dus geen gebrek.

In de monumentale ééndagskoersen lukte het enkel in Il Lombardia als vierde in 2014 en vijfde in 2018. Een klassement in een grote ronde was helemaal te hooggegrepen, al kondigde zijn eerste Giro dat anders aan met een vierde plaats in de bergprijs. Tim liet evenwel al meteen weten dat een drie weken durende dagelijkse focus niet aan hem zou besteed zijn. Hij moest het van slim gekozen momenten hebben en dus behaalde hij in de Giro twee jaar na Roccaraso/Aremogna 2016 een tweede dagzege in Caltagirone.

Tot daar de coureur Tim Wellens. Als mens is hij de ideale schoonzoon en de dankbare werknemer die enkele weken geleden oordeelde dat de leiding van zijn team al te nadrukkelijk op de korrel werd genomen. John Lelangue zal het graag vernomen hebben. Tim brak er liever een lans voor en deed dat daadwerkelijk in zijn allereerste Vuelta, waarin hij tijdens de eerste vijf dagen drie keer voluit in de aanval reed. Behalve de ritzege rendeerden ook de voorafdgaande inspanningen want die leverden de blauwe bollentrui van de bergprijs op.