Nikolas MAES:

géén ‘vaarwel’ maar ‘tot weerziens’

Zijn veertiende is zijn ultieme campagne geweest als contractrenner, de vierde bij Lotto-Soudal na zeven bij Quick.Step en drie bij Topsport Vlaanderen. Op basis van persoonlijke resultaten zal hij als een figurant aanzien worden met amper twee zegestreepjes achter zijn naam: een dagzege in Burgos 2009 en de eindzege in de World Ports Classic 2013 maar inzake hand- en spandiensten voor kansrijkere maats behoort hij tot de besten.

Nikolas Maes wint de Bredene Kerst Strandrace 2019 waarmee hij bewees helemaal
klaar te zijn voor zijn veertiende campagne als contractrenner. (Foto Gino COGHE)

“Het mooiste was de gouden lente van 2012 met Tom Boonen die binnen de vijftien dagen Harelbeke, Wevelgem, Vlaanderen en Roubaix won. Dat ik daartoe mijn steentjes kon bijdragen, ontlokte de hoogste graad van voldoening.”

"Het minste was het WK in Qatar 2016, waarnaar ik als waaiercoureur op afgestuurd werd", zucht Nikolas. "Het liep er evenwel helemaal anders dan ik mij had voorgenomen."

Nikolas behoort al vanaf zijn … twaalfde tot de fine fleur van het bouwjaar 1986.

In 2002 was hij de primus inter pares van een uitmuntende nieuwelingenlichting. Behalve in eigen land (winst in de Vanspringel, kampioen van België - tijdrijden, vice-Prins, vice-Keizer,...) excelleerde hij vooral in de Jugendtour Oststeiermark (Oost., waar hij twee dagzeges behaalde en na Pieter Jacobs tweede werd in de eindstand) en in het Critérium Européen (Lux., derde zonder dagzeges). Bovendien won hij le petit Paris-Roubaix. Nikolas Maes was de aanvoerder van een exquise lichting, waartoe onder anderen ook Jan Bakelants, Thomas De Gendt, Ben Hermans, … behoorden. 

Nikolas Maes leek onstuitbaar vertrokken naar de beroepscategorie en toch was zijn weg lang en soms hobbelig. Als belofte was hij niet overweldigend. Hij opteerde bewust voor een geduldige opbouw. Tot hij een late superdag beleefde in de zware G.P. Joseph Bruyère van en naar Hotton. 

- “Kort na de blitzstart reed ik lek”, herinnert hij zich. “Het oponthoud nam veel tijd in beslag en toch keerde ik tussen de volgwagens fluitend terug in de voorwacht. In de finale geraakte ik voorop met Francis De Greef, Jelle Vanendert en de Nederlanders Johnny Hoogerland en Robert Gesink. Hoewel ik op Gesink na de jongste was, kon ik ze alle vier van de overwinning houden. Dat deed mij met immens vertrouwen aan het winterreces beginnen met Geert Tiebergyn in steun en bij wie ik steeds terecht kon. In 2006 verkeerde ik het hele seizoen in optima forma met in de West-Vlaamse kampioenentrui en nogal wat ereplaatsen in de mooiste koersen, opgelijst met een triomf in de Circuit de Wallonie van en naar Fleurus, waar ik afrekende met onder anderen Geert Steurs, Jürgen Roelandts, Jelle Vanendert, Greg Van Avermaet, Ben Hermans,... Walter Planckaert had genoeg gezien en was er als de kippen bij om mij in te lijven bij Topsport Vlaanderen.”

- “Als neo-prof deed ik het in 2007 niet onaardig en dus zou ik de ingezette lijn in 2008 doortrekken maar een kwakkelende gezondheid stond dat in de weg. Na veel onderzoeken kwamen dokter Dag Van Elslande en professor Andrew Crapé er achter dat aneurysma de grote boosdoener was, levensbedreigend zelfs want een vaatafwijking die overal kan toeslaan in de bloedvaten. Vooral in de hersenen zijn die bloedvatuitstulpingen een hoog risico. Ik werd er dus van af geholpen maar het sleepte omzeggens het hele seizoen 2008 aan. Ik rolde door een slechte spiercohesie van de ene blessure in de andere. Goed dat ik deel uitmaakte van het geduldige Topsport Vlaanderen. In 2009 haalde ik wel niveau met vooral een zesde plaats in het lastige kampioenschap van België rond Aywaille maar bovenal een dagzege in Burgos, een scharniermoment om door Quick.Step in de armen te worden gesloten.”

Nikolas Maes verwachtte veel van 2020 in het herbronde Lotto-Soudal, opgelijst met de komst van Philippe Gilbert met wie hij hoopte diens drie laatste jaren te delen. Corona zette evenwel alles op zijn kop en Nikolas Maes, nochtans vier jaar jonger dan zijn kopman, kreeg de buitenwacht. Hij had er nog graag de lente van 2021 bijgenomen maar het was hem niet gegund zodat Brugge - De Panne zijn allerlaatste koers werd. Zoontje Maurice verliezen was nòg zoveel erger.

De Panne was zijn afscheid maar met een zweem van ‘tot weerziens’ want begeleider of ploegleider worden van jongerenteam is een afgelijnde ambitie. Betreffende zijn hoofdjob zal hij andere wegen inslaan, die hij kortelings ontvouwt.