Zelfs in de tussenstand laat hij niets aan het toeval over

 

Wie doet Primoz ROGLIC wat op de barre hoogten van Asturias?

 

Of copieert CARTHY GEOGEHAN HART?

 

Het was een aangekondigde kroniek dat Primoz Roglic zijn geconsolideerde bloedvorm zou aanwenden in het loodzware begin van de Vuelta, waaraan hij als titelverdediger begon. Hij won al meteen met veel panache de openingsrit, die voor punchers leek voorbestemd en waardoor hij zich dus òòk aangesproken voelde. Ook in de twee volgende ritten graaide hij, telkens tweede, enkele bonificatieseconden mee zodat zijn opmars almaar op een overwalk leek. Op de eerste zondag kwam er een kink in de mooie kabel. In de verzopen bergrit naar Aramon Formigal (als alternatief voor de Franse passage door de Pyreneeën) arriveerde hij driekwart minuut na Richard Carapaz. Na zijn dronkemanshelm in de Tour speelde een regenjasje (waardoor onderkoeling) hem parten. Het klonk als een voorwendsel om een mindere dag te verdoezelen. Primoz antwoordde met de pedalen door op de volgende aankomst bergop, de Alto de Moncalvillo, te zegevieren en dertien tellen op Richard Carapaz terug te nemen. Weer twee dagen later won hij ook de rit voor punchers in Suances, waar de Ecuadoriaan de rol moest lossen. Met de tien bonifcatieseonden daarbovenop heroverde Primoz de amarillorrui waarmee hij door Asturias mag schrijden. Maandag is er de tweede rustdag, daags vòòr de 33,7 km. tijdrit van Muros naar Mirador de Ezaro aan het begin van een minder zware slotweek met enkel nog een bergrit naar La Covatilla. In de Tour deed Carapaz in de afsluitende tijdrit naar La Planche des Billes Filles zes (!) minuten meer dan de ontdane Roglic.

Het is duidelijk dat Primoz Roglic er alles aan doet om niets aan het toeval over te laten. En met het toeval wordt vooral bedoeld de eventualiteit van een vervroegde stopzetting waardoor de tussenstand de eindstand zou worden.

Het ziet er dus sterk naar uit dat Primoz Roglic, net als in 2019, dé primus inter pares van 2020 wordt. Het ultieme verlies van de Tour werd door zijn toevalstreffer in Liège-Bastogne-Liège meer dan een beetje goedgemaakt.

Onbestaande is de kans dat Hugh Carthy à la Geoghehan Hart voor de verrassing zorgt. In de tijdrit van de Tour was hij een minuut minder slecht dan Carapaz en dat zegt veel over zijn intrinsiek vermogen. Een top vijf, waarvoor Dan Martin (beste resultaat in een grote ronde was een zesde plaats in de Tour van 2017) nog meer een certitude lijkt, zou al heel wat zijn voor de 26-jarige Brit, die weliswaar elfde werd in de Giro van 2019 maar ook daar veel pluimen liet (zowat twee minuten op Chad Haga) in de korte afsluitende tijdrit van Verona. Voor Hugh Carter zal het dus dit weekend moeten gebeuren.