David GAUDU:
trage maar gestage groeier
In het duel van de recente winnaars van de Tour de l’Avenir (2015 respectievelijk 2016) heeft David Gaudu het gehaald van Marc Soler, die wel eerst in zijn eentje twee minuten moest overbruggen naar de kopgroep waartoe de Fransman meteen behoorde en waarin hij de steun kreeg van zijn kompaan Bruno Armirail.
Marc Soler is bijna drie jaar ouder en bouwde al een mooiere portfolio uit met vooral de eindzege in Paris-Nice 2018. Toen was me sterk geneigd om de Spanjaard een grote carrière toe te dichten maar hij bakte er, hoewel negende in de Vuelta van 2010, te weinig van. Het moest beter in 2020 maar dat liet op zich wachten tot deze Vuelta, waarin hij de tweede rit won in Lekunberri en bijna ook de elfde op de Alto de La Farrapona. Bij die laatste gelegenheid schoof hij ook mooi door naar de zesde plaats in de tussenstand net na zijn uitgesproken kopman Enric Mas.
David Gaudu werd dé gevierde van de dag die ook ook een zaakje deed in de tussenstand. De ingezetene van het wielergekke Quimper (Bretagne) heeft het wat in zich om Romain Bardet en Thibaut Pinot te verdringen als beste Franse klassementsrenner. Hij is géén beeldenstormer maar een trage gestage groeier, die in zijn eerste Tour 34ste en in zijn tweede 13de. Dit jaar wenkte dus de top tien maar een nogal zware val (met een blessure aan het heiligenbeen voor gevolg) in de openingsrit rond Nice zette hem al meteen weg. Hij probeerde er nog het beste van te maken met een aanval in de Pyreneeënrit naar Laruns, maar in de zware Alpenrit naar Villard-de-Lans kon hij niet verder. De Vuelta moest soelaas bieden en die bracht die ook.
Het eerste luik van het weekend in de Asturias werd een maat voor niets. Dat heb je nu éénmaal met een loodzwaar rittenschema dat bij de sterkhouders een niet-aanvalsverdrag uitlokt. Zowat tienduizend hoogtemeters in de barre Asturias zijn inderdaad van het veeleisende teveel. Het zou kunnen dat het op de laatste steile hectometers van L'Angliru na niet anders wordt. Het collectieve meesterschap van Jumbo-Visma, met langdurig vijf veretegenwoordigers in de favorietengroep, stak de ogen uit en hield de voordeur stevig op slot die zich slechts selectief opende.
David Gaudu werd als tweedejaarsjunior dag- en eindwinnaar van de onvolprezen internationale driedaagse Aubel-Thimister-La Gleize in 2014. Twee jaar later won hij als belofte behalve Tour de l’Avenir (Egan Bernal werd toen vierde, Jai Hindley vijfde) ook de Course de la Paix (Tao Geoghehan Hart werd toen tweede, Bjorg Lambrecht vierde). Eén ander volstond om door Marc Madiot voor Groupama-FDJ in de armen te worden gesloten. Als jonge contractrenner liep hij niet al te hard van stapel, al scoorde hij wel meteen in de World Tour als derde in de UAE Tour, zesde in Liège-Bastogne-Liège en bovenal met ei zo na twee dagzeges op een rij en de derde eindplaats in de Tour de Romandie.
David Gaudu is als klassementsrenner Frankrijks hoop in bange dagen want Romain Bardet en Thuibaut Pinot mogen stilaan afgeschreven worden en ook Guillaume Martin (die na een sterk begin in de Tour terugzakte naar rang elf) zal het niet worden wanneer men beziet dat hij zich in deze Vuelta focust op de bergprijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten