Harm VANHOUCKE:  

het volgende Vlaamse goudhaantje?!  

 

Eigenlijk is de opmars van Harm Vanhoucke geen totale verrassing maar al evenmin een aangekondigde kroniek dat Harm al in de eerste klimetappe van zijn eerste Giro zo fors zou uithalen.

Harm was tussen de plooien van de aandacht gevallen, waarbij men vergat dat hij als belofte op zijn 19de verjaardag in 2016 een dagzege had behaald in de Tour des Pays de Savoie (Enric Mas werd daar vierde). Die voltreffer werd bevestigd in de Ronde de l’Isard (12de), de Giro della Valle d’Aosta Mont Blanc (14de), de Tour Alsace (4de), de Tour de l’Avenir (9de) en bovenal met een eclatante triomf in de Piccolo Giro di Lombardia, waarin hij zelfs wijlen Bjorg Lambrecht (3de) afhield en 3’20” vòòr Benoît Cosnefroy arriveerde. 

In 2017, het moeilijke jaar van de bevestiging, won hij La Flèche Ardennaise, werd hij vierde in de Ronde de l’Isard, derde in de Tour Savoie Mont Blanc en behaalde hij bovenal met drie minuten (!) voorsprong een dagzege in de de Giro della Valle d’Aosta Mont Blanc.

Eén en ander volstond bij Lotto-Soudal voor een doorstart als contractrenner. In 2019 was het zoeken en tasten maar vooral het rimpelloos voltooien van de Vuelta stelde hem gerust.

In 2020 mocht het iets meer zijn en het werd zelfs véél méér. Zijn goed gevoel spoorde hem aan om tijdens de beklimming van de Etna Jonathan Castroviejo als springplank aan te wenden voor een uitval waarmee hij nog een halve minuut naderde op die andere Jonathan (Caicedo). Een dagzege had gekund maar dat is praat achteraf die de voldoening om de geweldige prestatie niet mag temperen. 

Harm Vanhoucke laat het verder allemaal op zich afkomen, hij ziet wel waar zijn schip over twintig dagen aanmeert. Een spraakmakend klassement, de jongerentrui, een nieuwe uithaal tijdens de loodzware slotweek? Niets moet, alles mag! Aan de oortjes vanuit de ploegwagen heeft hij (nog) géén boodschap. Hij focust zich liever op zij eigen aanvoelen en zie waartoe dat op de Etna leidde.