Bij hem is het héél mééstal ‘erop of eronder’

Zijn volste goed recht toch ?!

 

Kwikzilveren Mathieu 

van der POEL zal àltijd 

zuinig efficiënt zijn

 

 

Mathieu van der Poel behaalde, net als in Tirreno-Adriatico, twee dagzeges in de Tour de Suisse. Dat deed hij keer op keer met enorme bravoure in een korte maar extreem hevige inspanning, zoals zijn explosieve demarrage op de steilste strook richting Piazza del Campo plaatste, voor winst in de Strade Bianche. Niemand was ertegen bestand, ook de regérende wereldkampioen Julian Alaphilippe niet, zoals niemand verhaal had tegen diens demarrage op de ultieme bestijging van de Cima Calisperna tijdens het WK in Imola, waarvoor Mathieu verstek had gegeven wegens te lastig om er te winnen. Bij Mat is het onverkort ‘erop of eronder’, hij duldt geen tussenweg die leidt naar ‘slechts’ een ereplaats.

De slotrit van Tirreno-Adriatico was de uitzondering op zijn ongeschreven regel van kort en hevig. Mathieu viel aan op 50 km. van de finish, nam een ruime voorsprong maar moest zich tenslotte nog meer reppen om de snel naderende Tadej Pogačar af te houden. Van die gigantische inspanning lag Mathieu weken op apegapen en hij vond daarin een verklaring voor zijn kansloos sprintduel met Kasper Asgreen in de Ronde van Vlaanderen.

Zo’n stunt zal hij dus niet gauw herhalen en waarom zou hij indien het efficiënter kan? Mathieu haalt ook de neus op voor duurzame hoogtemeters en tijdritten, hij wil op dat vlak niet eens zijn limieten aftasten. Een klassementsrenner ging aan hem allerminst verloren maar hij heeft zoveel andere hefbomen om een fabuleus portfolio bijeen te sprokkelen. Laten wij daarbij ook niet vergeten dat hij op een rij de drievoudige wereldkampioen veldrijden is en zich allicht een medaille toeëigent in de Olympische mountainbikerace.  

De wegkoersen zijn bij hem niet overrulend, waarom zouden ze? Die teller staat op 21koersdagen. Het verzaakte aan het Nederlands kampioenschap tijdrijden en in dat van de weg gaf hij op wegens un jour sans.

Zijn eerste Tour zal op hetzelfde stramien verlopen: de focus uitsluitend op wat hem aanspreekt en dat zal inzonderheid tijdens de beginfase te gebeuren staan, waarbij hij boft dat de eerste tijdrit er pas op de vierde dag naar Laval aankomt. Tijdens de voorafgaande dagen wordt hij zoveel beter op zijn wenken bediend op de rue du Pontic in Landerneau en misschien ook op de Mûr-de-Bretagne. Het zijn buitenkansen om de blinde vlek op het uitpuilend palmares van zijn papie Poupou geel in te kleuren, al krijgt hij daar te maken met de kakelverse papa Julian Alaphilippe die zijn telg Nino in een knalgeel pakje wil zien rondkruipen. Er is ook Wout Van Aert, die kan speculeren op de al genoemde tijdrit om alsnog le maillot jaune te veroveren als dat al nog niet gebeurd is.

Mathieu zal met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid voortijdig verlaten, misschien al na een week wanneer de karavaan de voet van de hoge Alpen bereikt.

Bernard Hinault liet zich begin 2021 ontvallen dat Mathieu van der Poel het potentieel heeft om de Tour te … winnen. Zelfs indien dat al zo zou zijn, dan nog acht ik Mathieu niet bereid om zich voor een wekenlange focus op te laden. 

Hopelijk heb ik voldoende op mijn woorden gelet want ik krijg uit bepaalde hoeken wel eens te horen dat ik anti - Mathieu zou zijn. Dat is pertinent onwaar, al had ik van hem liever wat meer Poulidor gezien en hem omgedoopt tot Mathieu van der Poelidor. Toch zal hij, op het einde van zijn traject, op zijn manier een spraakmakend palmares boordevol variatie bijeengesprokkeld hebben.