De voortgezette from zero to hero

Tim MERLIER:

een oase in de woestijn

van kommer en kwel

 

Na een magistrale maart (overwinningen in Le Samyn, de G.P. Monseré en de Bredene - Koksijde Classic en afgesloten met een derde plaats in Dwars door Vlaanderen) maakte Tim Merlier van april een snippermaand om mentaal heropgeladen en fysiek onaangetast aan zijn eerste grote ronde te kunnen beginnen en er al op de tweede dag triomferen, zelfs bij afwezigheid van zijn perfecte lead-out Jonas Rickaert. 

Een kleine maand later feteerde hij ‘zijn’ Elfstedenronde van en naar Brugge, waar hij op 23 juni 2019 ‘geboren’ werd als topsprinter. Dat hij het de zondag daarop in de slotrit van de Belgium Tour moest afleggen tegen Mark Cavendish en dat hij in het nabije Waregem zijn driekleur moest afgeven aan Wout Van Aert nam hij er met de glimlach bij.  

In vier maanden had hij immers zes overwinningen boordevol kwaliteit behaald. Mijn liefje, mijn liefje: wat wil je nòg méér? Een dagzege in de Tour, waarvoor hij na een halve Giro ook geselecteerd werd. Ook in Bretagne liet hij het niet koud worden 

Zou zijn volgende droom zich, bij leven en welzijn, op de Champs-Elysées situeren of stapt hij voortijdig uit de Tour stapt om ook nog op te draven in de Vuelta en er zoals Miguel Poblet (1956), Pierino Baffi (1958) en Alessandro Petacchi (2003) tijdens hetzelfde jaar in elk van de drie grote ronden minstens één dagzege te behalen? 

Tim kan het allemaal stressbestendig op zich laten afkomen: niets moèt nog maar alles màg! In Pontivy, de geboorteplaats van UCI-oorzitter David Lappartient waarvoor kennelijk de eementaire veiligheid moest wijken, was hij de oase in de woestijn van kommer en kwel door de meerdere valpartijen met gemengde oorzaak: de roekeloosheid van de renners die opgejaard over smalle wegen, haakse bochten en (volgens sommigen) schijf- in plaats van velgremmen.  

De confidentie van Fabio Jakobsen vat het goed samen:

“Mijn doodsmak heeft nog niet veel veranderd”.

Volgens Tim Declercq had het peloton gevraagd om de tijdsopname aan het begin van de afdaling te zetten zodat de klassementsrenners zich niet moesten positioneren. ASO had er oren naar maar nièt de koersjury en zie waartoe dat leidde: duur tijdsverlies voor de Sloveense topfavorieten. Eerder al was Geraint Thomas in het gedrang, Robert Gesink en Jack Haig (de forward van Bahrain-Victorious) vielen letterlijk uit.

De rennersvakbond CPA wil regressief de schijn ophouden met het indienen van een stakingsvordering. Ze hadden moeten anticiperen na een grondige studie van het traject maar dat is kennelijk teveel gevraagd van een papieren instantie. Het benieuwt mij hoeveel voorzitter Gianni Bugno en zijn handlangers opstrijken om hun nutteloze ivoren toren te bemannen.