Nièt àlle godenkinderen zullen op ‘n welslagen afgaan zoals Mathieu van 

der POEL, dé hype van het moment

 

Het is van alle tijden dat het godenkinderen ‘regent’ maar de jongste jaren wordt het verschijnsel opgelijst als nooit tevoren. 

Men ‘vergeet’ er omwille van de perceptie bij te vertellen dat ook de (over)rijpe dertigers (als klassementsrenner!) nog steeds gedijen, in alfabetische orde zijn dat: Damiano Caruso, Dan Martin, Bauke Mollema, Richie Porte, Geraint Thomas, Alejandro Valverde, Michael Woods, … 

Bereken de gemiddelde leeftijd der sterkhouders van het huidige peloton en je bekomt een ‘normale’ quotiënt. 

Néén, de jeugd neemt het niet meer over dan vroeger.

Na (weer in alfabetische orde) Wout Van Aert en Mathieu van der Poel maakten ook Egan Bernal, Remco Evenepoel, Thomas Pidcock en Tadej Pogacar hun opwachting, met van Vlaamse kant onder anderen Mauri Vansevenant en Ilan Van Wilder in hun kielzog. En verlies ook maar Henri Vandenabeele (momenteel derde in de tussenstand van de Giro u23) niet uit het oog.

Aan een ver(de)re horizon doemt ook de 18-jarige Spanjaard Juan Ayuso (Team Colpack Ballan) op, hij staat op het punt de al genoemde Giro te winnen en wordt hoog de hemel ingeprezen, zeker door het UAE Team Emirates dat hem vanaf 1 augustus in de rangen sluit. 

Juan is uit hetzelfde fineerhout gesneden als de nog een half jaar jongere Cian Uijtdebroeks, die tien dagen geleden van de Classique des Alpes een overwalk maakte en vanaf 2022, in combinatie met universitaire studies economie, aan een lucratief driejarig verblijf begint bij Bora-Hansgrohe. 

Nog is het plaatje niet volledig want in Vlaanderen wordt ook meer dan een beetje gedweept met ene Duarte Marivoet, een tweedejaarsnieuweling die imponeerde tijdens het klimproject van Belgian Cycling en ook een aardige tijdrit in de benen heeft. Pientere Rik Devoogdt was er in het najaar van 2020 als de kippen bij om de nog ongevierde Kontichnaar aan te werven voor Canguru-QTS-Aircollege.

De inmiddels 26-jarige Mathieu van der Poel is dé hype van het moment. Het is niet uitgesloten dat hij vandaag in de Tour de Suisse een loepzuivere hattrick aan dagzeges afrondt. Niemand is op een hellend stuk explosiever als hij, dat mochten ze vooral ook al ondervinden in de Strade Bianche.  

Duurzaamheid is daarentegen niet aan hem besteed, hij deed het in de slotrit van Tirreno-Adriatico en het brak hem begin april vrij zuur op, het zal hem geen tweede keer overkomen. Vanaf morgen zal hij het in Zwitserland laten lopen, zo ook in de klimtijdrit naar Andermatt op zaterdag want chrono’s zijn geen vrienden. Hoe verklaar je anders dat hij, aan de vooravond van zijn dubbelslag, in de openingstijdrit slechts 24ste werd met 38” meer dan Stefan Küng? 

Mathieu moet zich geprikkeld voelen door de nabijheid van concurrenten. Voor het gevecht met zichzelf kan hij zich minder opladen. Jammer want ik had hem graag eens  voluit zien gaan in die klimtijdrit. Hij boft dus dat de eerste tijdrit in de Tour er pas op de vijfde dag komt. De vier voorafgaande ritten zijn hem op de buik geschreven om, naast een dagzege, (tijdelijk) le maillot jaune te veroveren en daarmee zijn opa Raymond Poulidor te rehabiliteren.