Kasper BORREMANS

de volgende rookie van het wielrennen

Ze schieten stilaan als paddestoelen uit de grond, de tieners op wie de grote wielerteams vliegensvlug een stevige optie nemen.

Na onder anderen Juan Ayuso, Marco Brenner, Arnaud De Lie, Remco Evenepoel, Romain Gregoire, Olav Kooij, Lenny Martinez, Tadej Pogačar, Magnus Sheffield, Quinn Simmons, Joshua Tarling, Cian Uijtdebroeks, …

Kasper Borremans is the next very young kid in cycling town, zowaar een Fin. Een … Fin?! Zijn naam klinkt anders goed Vlààms en inderdaad: hij is de telg van een Brusselse papa en een Finse mama. Hij is gedomicilieerd in het land van de duizend meren, waar hij trouwens kampioen tijdrijden werd en vierde in de wegrit, maar hij verblijft tijdens het wielerseizoen vooral bij zijn grootouders in Sint-Pieters-Leeuw. Het staat hem tot zijn 18de vrij om zijn nationaliteit te kiezen maar aangezien Belgian Cycling meer expertise heeft dan de Finse federatie moet zijn keuze evident zijn en waarvan zijn mentor Francis Van Mechelen hem ook wel zal weten van te overtuigen.

Het Vlaamse publiek kon al op de openingsdag in Staden (waar hij vierde werd) kennis met hem maken en nog meer in de E3 Harelbeke voor junioren, waarin Kasper op het podium stond met Sente Sentjens en Cedric Keppens en onder anderen Viktor Soenens, Lars Vanden Heede, de Noor Patrick Boje Frydkjær (winnaar der Ster van Zuid-Limburg), de Fransman Paul Seixas (zowaar nòg een maand jonger dan Borremans), de Nederlander Senna Remijn, de Brit Matthew Brennan, Jarno Widar, … achter zich latend. 

Kasper werd naderhand onder meer tweede (na Senna Remijn) in de Tour de Condroz, derde (na Aless De Bock en Jasper Schoofs in Herbemont en (na Jarno Widar en Lars Vanden Heede) in La Philippe Gilbert, waarmee hij illustreerde geschikt te zijn én voor de Vlaamse hellingen én de Waalse hoogtemeters.

Kasper is een adept van het veldrijden, dat hij overigens nog niet helemaal heeft losgelaten. Zo werd hij na één week training derde in de Koppenbergcross met de bekasseide helling als natuurlijke bondgenoot. Het leverde hem een selectie op voor het EK in Pontchateau, een veldcross die (zoals hij inschatte) een maat voor niets werd. 

Het veldrijden was niet meer dan wat competitieve bezigheidstherapie in afwachting van de tijdelijke terugkeer naar zijn moederland maar zijn vaderland situeert zich nadrukkelijk bij ons als uitvalsbasis voor de wegkoersen, waarop zijn toekomst al bij voorbaat uitgestippeld lijkt. 

Als belofte zal hij doorstarten bij CT Friuli Victorious, de tweede trap van de Bahrain-Victorious piramide, en voor 2027 en 2028 staat hij reeds op de loonlijst van het WorldTourTeam Bahrain-Victorious. En wees er ook maar zo goed als zeker van dat hij tegen dan ook wel drager van de Belgische nationaliteit zal zijn.