Voor Corneel VANSLEMBROUCK 

zijn tijdritten en hoogtemeters 

de voornaamste targets

 

Het prille debuut van Corneel Vanslembrouck (Bredene) verliep met horten en stoten.

Als 11-jarige tussen de 12-jarigen werd hij in 2018 negende in het PK en (na Nicolas Aernouts) tweede in Ooigem. Bij de 13- en de 14-jarigen werd hij in de bovenste regionen van de uitslagen niet meer teruggevonden. 

Het eerste coronajaar 2020 deed er, evenmin als een barst in de elleboog, ook geen goed aan en toen hij als neo-nieuweling de draad heropnam was een 18de plaats in Elverdinge zijn ‘beste’ uitslag.

 

Corneel vermande zich evenwel en voerde in 2022 een fraaie inhaalbeweging uit met een resem ereplaatsen, een podium in het PK en bovenal overwinningen in Moen en in Poeke (waar hij Remi Sucaet en Lukas Coryn vijf minuten van de anderen wegreed).

 

Meer moest dat voor Corneel niet zijn om met geboost zelfvertrouwen de moeilijke stap naar de junioren te zetten. Door toedoen van Lesley Ameye was hij naar de Molenspurters Meulebeke overgestapt en ook dat bracht een meerwaarde, waarvoor hij deze club nog altijd dankbaar is. Corneel werkte zich als één van de jongsten op tot een subtopper die de ruimere afstanden en de verhoogde lastigheidsgraad als natuurlijke bondgenoten benutte. Naast de mooie uitslagen zelf was er bovenal de offensieve manier waarop hij deze afdwong, ook in de betere wedstrijden.

 

Een vroege overwinning in Varsenare (106 dln.!) brak al meteen de ban. Exact een maand later verraste hij nog meer met de tiende plaats (beste éérstejaars) in het BK tijdrijden in Waregem. Naderhand werd hij ook derde in de nationale tijdrit van Borlo en achtste in de Memorial Igor Decraene. Het tijdrijden loopt dus als een rode draad door zijn opgang en Corneel is er zich ook van bewust dat het een hoofdvak is want de meest illustratieve bewijsvoering van je inhoud als coureur. Zelfs een 15de plaats in de korte (6 km.) en dus explosieve Wulpense tijdrit van de Keizer op weinig seconden van Jarno Widar en van Ben (zoon van Bradley) Wiggins én een fractie van een seconde vòòr Milan Van den Haute en de Finse Belg Kasper Borremans verblijdde hem.

 

Ook op de hoogtemeters reveleerde Corneel als vijfde in Couvin en als derde in de Triptyque Ardennais. Tussendoor behaalde hij in Gistel, dankzij een tussensprint naar de laatste bocht, zijn tweede overwinning in een drukbevolkte koers (131 dln.). 

 

Eén en ander was Avia-Rudyco en meer bepaald Michel Geerinck niet ontgaan. Corneel voelde zich aangesproken omdat die mooie club het tijdrijden hoog in het vaandel houdt. Hij zal als tweedejaars de volgende stappen kunnen zetten, inclusief een debuut in het buitenland maar hij behoudt Dave Maertens (360-Sports) als performance coach.

 

Meerdaagse inspanningen bleken vooralsnog niet aan hem besteed tenzij in de Tripyque Ardennais, waarin hij derde werd in de beslissende openingsrit rond Vielsalm op 7” van de Noor Vetle Gilje Lygra en William Graff (de winnaar van de GP Général Patton), die hij net iets te laat counterde tot bij Jenthe Verstraete, die hij van het podium hield. Corneel kon in de twee volgende ritten niets van zijn kleine achterstand afknabbelen, wat met een korte tijdrit allicht wel had gekund. Niettemin mochten beide podiumplaatsen de smaak van de overwinning hebben, temeer hij wat ziekjes aan deze driedaagse begon.

 

Verlies bij dit alles ook niet uit het oog dat Corneel (°11 oktober) één der jongsten van het bouwjaar 2006 is en dat er nog aardig wat kan bijgestuurd worden. Zo kan zijn positie tijdens een tijdrit aerodynamischer op een meer gesofistikeerde fiets. Die uitgestelde groeimarge zal Corneel in 2024 vlot ophalen in combinatie met de studierichting elektromechanische technieken aan het VTI Sint-Rembert Torhout.