Alexandre Vinokourov en Alexandr Kolobnev worden wellicht vrijgesproken want ...

Winnen is een onderneming !

De Kazak Alexandre Vinokourov en de Rus Alexandr Kolobnev riskeren een gevangenisstraf van zes maanden voor hun deal in Liège-Bastogne-Liège 2010. Het parket van de correctionele rechtbank van Luik verdenkt hen van corruptie bij het maken van afspraken over de overwinning, die op naam tenslotte kwam van Vinokourov. De advocaten vroegen de vrijspraak en zullen die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook bekomen.

Indien niet, dan moet een aanzienlijk gedeelte van de wielergeschiedenis worden nagetrokken. Ik zou ze niet graag te eten, het aantal coureurs dat in het verleden een soortgelijke deal afsloot. Combine?! Corruptie?! Toch niet, wel samenwerking! Winnen is immers een onderneming. De enige koers die je in je dooie eentje kunt winnen is een tijdrit.

Een situatieschets: twee renners rijden voorop. In de spurt is de één beduidend sneller dan de andere. Waarom zou die tweede zich dan nog uitsloven, in de veronderstelling dat hij toch geklopt wordt? De winnaar compenseert de verliezer en waakt erover dat die een lachende tweede is. Die zal zich ook de ziel uit het lijf rijden. En als het zich voordoet dan mag de traagste zelf winnen en wordt het rollenpatroon omgekeerd. 

Alexandr Vinokourov heeft weliswaar zijn reputatie. Ook in de Olympische wegrit in Londen 2012 werd hij verdacht. Daar was hij op stap met Rigoberto Uran, die bij het inzetten van de spurt de andere kant opkeek. Een Olympische titel is niet te koop. Hij reed op dat ogenblik voor Team Sky, dat hem bij winst een duizelingwekkende premie zou hebben uitgekeerd, net als de Colombiaanse federatie. Rigoberto was evenwel kansloos tegen de betere Rus maar de lachende tweede worden met een 'gouden' zilveren medaille was ook niet niks. If you can’t beat him, join him. Indien Uran niet met Vinokourov had samengewerkt dan stond hij met lege handen en dat ware bijzonder dom geweest van hem.