Pittem en Koksijde kijken Keizer-lijk geamuseerd toe …

Quinn Simmons

de mannelijke versie van Chloé Dygert

In een ronduit sprankelend wereldkampioenschap met wijdopen "achterdeur" heeft de meest Vlaamse deelnemer, de doorgroeide Amerikaan Quinn Simmons de koers van begin tot einde gedomineerd. Hij had van meet af aan haast, voerde dus al op 65 km. van de finish de forcing, jutte zijn medevluchters (onder wie zijn meer verfijnde sidekick Magnus Sheffield) op en dat richtte veel averij aan in de almaar diepere achtergrond en schakelde zelfs verwachte namen al vrij vroeg uit. Ook Marco Brenner ging meer ten onder dan hem lief was, maar ook hij is een éérstejaars die zich al voldoende profileerde met de bronzen medaille van de tijdrit.

Bij de stoere Quinn Simmons toch deze kanttekening: de perceptie wil dat hij al meer aan zijn hiernumaals dan aan zijn hiernamaals bezig is, met andere woorden: zit er nog rek op de oerkracht die hij nu reeds uitstraalt? Deze costaud zou in 2020 al meteen kunnen doorstarten bij Trek-Segafredo. Het welslagen is hem van harte gegund want hij is a very nice guy.

Pittem en Koksijde hebben geamuseerd toegekeken hoe hun laureaat de Keizer onbedoeld een upgrade toediende door een demonstratie die de voornaamste dagzege en de eindoverwinning opleverde. 

Tussen de twintig overige overlevers handhaafden zich twee Vlamingen en dat zijn er niet minder dan verwacht. Milan Paulus deed dat al wat meer dan Ramses Debruyne (éérstejaars zoals tijdrijder Lars Van Ryckeghem). Ramses werd in York zesde éérstejaars, een opsteker! Om dat te bereiken was het meer dan een beetje sterven zonder doodgaan, mààr: what doesn’t kill you makes you stronger, very indeed! Dat is ook wat hen (en al hun concullega’s), liefst in combinatie met hogere studies, de komende jaren wacht. Het internationale wielrennen stoomt door naar almaar ongekendere hoogten. 

Alex Vandenbulcke (die zich tijdens de beginfase aan overacting bezondigde en dat cash betaalde) en Jago Willems beleefden niet hun beste dag en werden geconfronteerd met hun (al of niet voorlopige) beperkingen die ze de komende jaren bij het EFC-L&R-Vulsteke van Wim Feys kunnen uitvlakken. Het siert hen alvast wel dat ze de bittere Yorkse kelk tot op de bodem ledigden.

Quinn Simmons kreeg op het podium company van zijn onafscheidelijke landgenoot Magnus Sheffield en de niet verwachte Italiaan Alessio Martinelli wiens voorafgaande resultaten niet al te veel voorstelden.

Voor een organisator is het vervélend dat twee vluchters uit hetzelfde land met 1’19” voorsprong bijna hand in hand door de finish rijden maar niet meer twaalf dagen later. Het was verdorie WK-podium in avant-première. Bij deze is ook al de topfavoriet voor 2020 gekend: uiteraard Magnus Sheffield die, met Matthew Riccitello in steun, als tweedejaars de scepter van Quinn kan overnemen. Hopelijk ondervinden de Yankees dan meer tegenstand dan dit jaar door er Marco Brenner en de Italiaanse selectie bij te halen. 
Wie er zeker bij zal zijn is de nieuwe stichting rond Rik Devoogdt, Canguru (een Mechels IT bedrijf) - QTS (Quality Tyre Service, dé Bredense bandenspecialist) - Air College (Oostendse opleidingsschool voor lijnpiloten), waarmee hij almaar hoger wil opstijgen.  

Ook Ramses Debruyne (Acrog - Pauwels Sauzen) en Lars Van Ryckeghem (Jonge Renners Roeselare) zullen in 2020 performanter uit de hoek komen.

Meteen heeft het Noord-Amerikaanse wielrennen een onstuitbare inhaalbeweging ingezet want twee dagen geleden kwam, zag en overwon Chloé Dygert zo mogelijk nog overtuigender uit de hoek. Zij kan niet enkel de first lady van het Amerikaanse maar va het globale vrouwenwielrennen worden.