Kapotgetergd uit het leven gestapt …
De Adonis van Merksem
is helaas niet meer
Frans Van Looy baatte met zijn broer Fons hun familiehoeve ‘De Boerenschuur’ in Merksem uit. Hij koesterde er koeien, konijnen, schapen en organiseerde op de belendende terreinen hondenshows, volleybal- en voetbaltoernooien. Ook scholen kwamen er geregeld op bezoek om de dieren gade te slaan.
Er kwam evenwel een kink in die mooie kabel.
Nadat de Vlaamse Overheid in 2016 eigenaar werd van ‘De Boerenschuur’ besliste het Agentschap Verkeer en Wegen dat Frans er niet meer mocht wonen. Een petitie voor het behoud, die deze zomer door ruim drieduizend personen ondertekend werd, haalde niets uit. Hoewel de administratie besliste om het gebouw niet te slopen moest Frans het pand toch verlaten wegens … "bouwvallig". Hij had er ter renovatie al zijn spaarcenten in gestoken waardoor iedereen kon zien dat er geen enkel gevaar was, niet voor hemzelf noch voor anderen die er op bezoek kwamen. Toch zou een deurwaarder hem er op donderdag 26 september, exact een maand na zijn 69ste verjaardag, met zijn hele hebben en houden uitzetten. Dat kon Frans niet hebben en dus hield hij de eer liever aan zichzelf. Bij herhaling had Frans zijn vele duizenden weldenkende sympathisanten immense dankbaarheid betuigd, laat broer Fons graag weten.
MATIGE COUREUR WERD
TOPPER ALS PLOEGLEIDER
Frans werd als coureur niet de absolute topper zoals zijn familienaam (evenwel geen familie van Rik) deed verwachten. Voor Frans was het leven méér dan koers met als ootmoedige bijsluiter “ik had er méér moeten voor doen”. Toch werd Frans een degelijke beroepsrenner, die een respectabel mooie overwinningen behaalde: dagzeges in de Tour du Nord 1973, de Levante 1973, Mallorca 1973, de Dauphiné 1974 (vòòr Jacques Esclassan en Domingo Perurena), Catalunya 1978 en Aragon 1979.
In eigen land won hij de Schaal Sels - Merksem 1974, de Leeuwse Pijl 1976, de Ronde van Limburg 1976, La Flèche Rebecquoise 1977, Nokere Koerse 1977, de Liedekerkse Pijl 1978, de Omloop van het Waasland - Kemzeke 1978, de Driedaagse van De Panne - Koksijde 1978, de G.P. Jef Scherens - Leuven 1978, de 1 mei Prijs - Hoboken 1980 en Brussel-Ingooigem 1980.
De kermiskoersen van Gullegem 1973, Lede 1973, Beveren-Waas 1975, Knokke 1976, Sint-Niklaas 1976, Puivelde 1978, Desselgem 1980 en Zele 1980 vervolledigden het mooie Vlaamse plaatje. Last but not least was er de Sluitingsprijs van Putte-Kapellen, de koers die bij hem als levensgenieter nog het best aansloot en die hij in 1974, 1977 en 1979 won.
Een absoluut hoogtepunt was ook zijn deelname (met Lucien De Brauwere, Staf Hermans en Freddy Maertens) aan de Olympische wegrit in München 1972, die hij niet tot een goed einde kon brengen.
In 1975 kwam hij het dichtst bij zijn grootste overwinning in Paris-Tours, waar hij evenwel door de onhoudbaar aanstormende Freddy Maertens geklopt werd. Bij die gelegenheid hield hij wel Roger De Vlaeminck, Frans Verbeeck en Jan Raas achter zich. De overige klassiekers waren te hooggegrepen voor hem en reeds kort na zijn dertigste verjaardag gaf hij er de brui aan maar hij keerde de wielrennerij nog lang niet de rug toe.
Wat hij als coureur bereikte, oversteeg hij ruim als ploegleider van Telekom (gemanaged door Walter Godefroot) als sidekick van Rudy Pevenage en met Jan Ullrich en Erik Zabel als voornaamste discipelen. Frans herkende in Erik de overtreffende trap van zichzelf. Ook met alle anderen kon Frans het uitstekend vinden.
Frans was een lieve, zachte innemende mens. Zijn rijkgevuld leven verdiende een veel beter en veel latere afsluiting. Die fatale gang van zaken roept pijnlijk de herinnering op aan Vic Van Schil, die eveneens door het lot getergd ook op zijn 69ste de spijtigste oplossing koos op 30 september 2009.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten