Gerechtigheid geschiedde …
Antonio Tiberi:
das Wunderkind bleek een bambino prodigio
Dan toch géén absolute verrassing bij de junioren want niet Lars Boven (zevende op 44”), Marco Brenner (derde op 13”), Michel Hessmann (vijfde op 28”), Enzo Leijnse (tweede op 44”), Andrea Piccolo (zesde op 30”) noch Quinn Simons (vierde op 20”) schoten de hoofdvogel af want ze deden over de 27,8 km. langduriger dan de verbazende Antonio Tiberi, die op grond van voorafgaande tijdritten slechts een outsider was: wel de tijdrit gewonnen van de Course de la Paix en tweede in Lunigiana maar ‘slechts’ derde in het kampioenschap van Italië en zesde in het Europees kampioenschap. In Harrogate beleefde hij zijn superdag totnogtoe. Zelfs een rampzalige start door een losgekomen trapstang, die hem een kleine halve minuut kostte, bracht hemniet van zijn stuk en nog minder de hinder door de volgwagen van een renner die hij aan het inhalen was. Zonder dat oponthoud zou het verschil nog beduidend afgetekender geweest zijn.
Van dit gezelschap is de één jaar jongere Marco Brenner de eervolste verliezer, die ik gelijk bombardeer tot topfavoriet voor de wegrit van donderdagnamiddag.
Toch ook een welgemeend bravo Lars Van Ryckeghem die de handdoek had kunnen gooien na een aflopende ketting maar dat niet deed om 28ste maar wel negende (!) éérstejaars te worden, wat zeker perspectieven opent voor volgend jaar toe. Branko Huys deed ook zijn best voor de 33ste plaats maar zal, één jaar ouder, nu wel beseffen dat tijdrijden dan toch niet bepaald zijn ding is. Hij mag mij altijd verrassen met het tegendeel.
De goed afgelopen beproeving van Antonio Tiberi was eigenlijk die van de Russin Aigul Gareeva revisited bij de meisjes want zij sloeg zowaar nog verkeerd af tijdens de laatste hectometers en ook dat moet haar een kleine halve minuut gekost hebben. Zij hield niettemin vier respectievelijk elf seconden over op de Alkmaarse Europese kampioene Shirin van Anrooij en de tot de Britse genaturaliseerde Zweedse Elynor (dochter van Magnus) Bäckstedt.
Julie De Wilde, de enige Vlaamse deelneemster, deed haar stinkende best en sleepte met slechts 35” meer een heel knappe dertiende plaats in de wacht. Op de zus van Gilleszit, net als op hemzelf, nog aardig wat rek. Indien drie weken later geboren dan was zij nog éérstejaars en dat zou in 2020 ook voor haar perspectieven geopend hebben, nu schuiven die iets verder op.
Last but not least is er de conclusie: wàt een niveau op een ideaal parcours, mede omdat Murphy er telkens nog een intrige bovenop gooide. Dat belooft voor de komende dagen wanneer het bij typisch Engels weernog zwaarder zal worden. Slecht weer mag geen punt zijn indien de tijdrijders in identieke omstandigheden hun ding kunnen doen, anders kan het een karikatuur worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten