Le G.P. des Nations, de equivalente voorloper van het WK-tijdrijden

Remco nòg twintig dagen jonger dan Jacques Anquetil

… toen die in 1953 een eerste keer won

Om de hierarchie van de voornaamste tijdritten uit de geschiedenis in kaart te brengen heb ik mij veroorloofd om de G.P. des Nations, die decennia geleden het officieuze WK tijdrijden werd genoemd, te aanzien als de evenwaardige voorloper van het sinds 1994 maar niet meer hoogstaande officieuze wereldkampioenschap. Mijn barema kent evenveel punten toe als aan het wegwereldkampioenschap (150 120 105 90 75 60 54 48 42 36 30 27 24 21 18 15 12 9 6 3) maar dan enkel de eerste tien en met een dubbele tussensprong (150 105 75 54 42 30 24 18 12 6).

  

Jacques Anquetil is le très grand monsieur in dit gezelschap: hij behaalde negen (!) overwinningen, waarvan de eerste in 1953 op 19-jarige leeftijd. Hij haalde het op 27 september 1953 van Roger Creton (+6’41”), Agostino Coletto(+7’45”), René Berton(+7’47”), Maurice Blomme (+10’56”),… Maître Jacques haspelde de … 140,3 km. af in 3u32”25 aan een moyenne van 39,630 km./u.  

Jacques was op dat ogenblik 19 jaar en 262 dagen jong. Bij zijn huzarenstuk in Yorkshire was Remco Evenepoel 19 jaar en 242 dagen. Een cijfermatige "recordverbetering" met twintig dagen dus, meer als curiosum bedoeld dan als aanbevéling want verdere vergelijking is uit den boze.

Of Remco daarmee op zijn beurt een negenslager heeft ingezet, is hoogst onwaarschijnlijk. Andere ronkende namen hielden het bij één of meer triomfen: Antonin Magne (hattrick vanaf 1934), Fausto Coppi (1946 en 1947), Hugo Koblet (1951), Louison Bobet (1952), Ercole Baldini (1960), Ferdinand Bracke (1962), Raymond Poulidor (1963), Felice Gimondi (1967 en 1968), Herman Vanspringel (1969 en 1970), Luis Ocana (1971), Roger Swerts (1972), Eddy Merckx (1973), Roy Schuiten (1974 en 1975), Freddy Maertens (1976), Bernard Hinault (1977, 1978, 1979, 1982 en 1984), Jean-Luc Vandenbroucke (1980), Charly Mottet (1985, 1987 en 1988), Sean Kelly (1986), Laurent Fignon (1989), Tony Rominger (1991 en 1994), Johan Bruyneel (1992), Chris Boardman (1996), Lance Armstrong (2000),….. Hier had ook Roger De Vlaeminck moeten tussen staan maar hij (en zijn Italiaanse sponsors) haalden voor Frankrijk (behalve voor Paris-Roubaix) de neus op. Walter Boucquet werd in 1964 de absolute verrassing.  

Jacques Anquetil liet op zijn opener acht andere (in 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1961, 1965 en 1966) volgen en die werden - hoewel ze dat nièt waren - almaar evidenter en zelfs afgedaan als een fait divers. En daarmee doe je hem zwaar tekort want het waren (behalve in 1965 en 1966 - nog ruim 70 km.) steevast tijdritten van 100 à 140 km., die hij aan een fabelachtige moyenne naar zich toetrok. Het doet mij besluiten dat Jacques Anquetil intrinsiek de allerbeste wegrenner is uit de hele wielergeschiedenis, want hij was héél véél meer dan een gedenigreerde tijdrijder. Mijn opinie hé, niet mijn gelijk.

PALMARES-RANKING 

G.P. DES NATIONS & WK-TIJDRIJDEN 1946-2019

… op basis van 150 105 75 54 42 30 24 18 12 6punten.

ANQUETIL Jacques	Fr.	1350
Hinault Bernard	Fr.	1014
Martin Tony	D.	876
Cancellara Fabian	Zwits.	855
Zoetemelk Joop	Ned.	774
Mottet Charly	Fr.	579
Rominger Tony	Zwits.	549
Boardman Chris	Gr.-Br.	543
Kiryienka Vasil	Wit-Rus	534
Schuiten Roy	Ned.	513
Poulidor Raymond	Fr.	510
Gisiger Daniël	Zwits.	495
Rogers Michael	Austr.	483
Honchar Serhiy	Oekr.	480
Berton Louis-René	Fr.	462
Moser Aldo	It.	432
Millar David	Gr.-Br.	426
Dennis Rohan	Austr.	420
Blomme Maurice	B.	414
Fignon Laurent	Fr.	414
Wegmüller Thomas	Zwits.	414
Ocana Luis	Sp.	408
Coppi Fausto	It.	405
Gimondi Felice	It.	405
Rich Michael	D.	405
Wiggins Bradley	Gr.-Br.	390
Vanspringel Herman	B.	375
Dumoulin Tom	Ned.	372
Moser Francesco	It.	357
Olano Abraham	Sp.	357