Ook Bart De Clercq en Kenny Dehaes 
houden het voor gezien

Van een late roeping gesproken… Bart De Clercq verzekerde zich eerst van een licentie lichamelijke opvoeding en was éénentwintig toen hij in 2008 met een dagvergunning als derdejaarsbelofte zijn opwachting maakte. In Rozebeke behaalde hij gelijk zijn eerste overwinning. Anderhalve maand later werd hij in het loodzware kampioenschap wielrennen voor beloftenin La Roche-en-Ardenne fraai achtste. Het leverde hem precieuze stek op bij Davo-Lotto-Davitamon u23 op en twee jaar later een doorstart bij Omega Pharma - Lotto. Bart bleef verbazen want als neoprof won hij in 2012 in de Giro, zijn eerste grote ronde, meteen een etappe met aankomst bergop. Op Montevergine di Mercogliano kon hij de aanstormende favorietengroep nog net afhouden. Fotografisch had het alles weg van een spurtoverwinning maar het was een saved by the bell.

Voor Bart betekende het niet de aanzet van een eigen palmares. Hij leverde zich liever uit aan kansrijkere teamgenoten en in die hoedanigheid reed hij de Giro tweemaal, de Tour één keer en de Vuelta (17^de in 2012 en 14^de in 2015) vijf keer uit. Hij beleefde nog één eigen moment de gloire: met een dagzege en de tweede eindplaats in de Tour de Pologne 2015. Er zat nog aardig wat rek op tot hij in januari 2018 zwaar viel en zich met een kunstheup moest behelpen wat zijn prestatievermogen ernstig aantastte en dat kon hij niet langer hebben.

Kenny Dehaes voetbalde eerst maar papa Christians genen devieerden hem naar het wielrennen. Bij de jeugd won hij niet overdreven vaak maar toch vrij geregeld met in de Ronde van Vlaanderen 2005 voor beloften als kroonzege. In Aalst haalde hij het vooral van Sebastien Langevelden drie andere medevluchters. Het leverde hem een stek op bij de opleidingsteams Chocolade Jacques en Topsport Vlaanderen. De internationale top was hem te hoog gegrepen voor hem want zijn limiet lag bij 200 km., behalve in Paris-Brussel 2006 (tiende) en in Gent-Wevelgem 2008 (vijfde). Op karakter voltooide hij de Giro 2013, die hij afsloot met een zevende plaats in Brescia.

Zijn wingebied situeerde zich vanaf 1.1 en daar haalde hij eruit wat erin zat en dat waren een respectabel aantal mooie overwinningen: de Schaal Sels 2007 (op Robbie McEwen), dagzeges in Duinkerke (2008 en 2016 op Thor Hushovd respectievelijk Bryan Coquard en Nacer Bouhanni), de Ronde van België 2008 (op Allan Davies en Gert Steegmans), de Trofeo Palma 2013; de Handzame Classic 2013, Halle-Ingooigem 2013 (op Luca Mezgec en Nacer Bouhanni), een dagzege in de Tour de Wallonie 2013 (op Giacomo Nizzoloen Danilo Napolitano), de Ronde van Drenthe 2014, Nokere Koerse 2014 (op Nacer Bouhanni en Gert Steegmans), de G.P. Stad Zottegem 2015 (op Oliver Naesen), de Ronde van Limburg 2016 (op Tom Boonen en Timothy Dupont), de G.P. Denain 2018,… Het is niet niks maar zijn mooiste en duurzaamste verovering was toch de bloedmooie dochter van zijn ploegleider Walter Planckaert. 

Fysiek werd het in 2019 onverklaarbaar veel minder en op weg naar 35^ste verjaardag hield Kenny liever de eer aan zichzelf. Kenden ze maar allemaal hun juiste plaats zoals Kenny deed, de betrokken coureurs zouden er zich veel beter bij gevoeld hebben.