Mads Pedersen, 
de kampioen van de wereld 
van 29 september 2019

Ook Michael Valgren lijkt terug

Mads Pedersen is de kampioen van de wereld van zondag 29 september 2019, niet van de dagen daarvoor en (nog) niet van de dagen erna.

Bijna was hij dat ook op 1 april 2018  toen hij (na Niki Terpstra) tweede werd in de Ronde van Vlaanderen. Toch is deze regenboogtrui niet de vlag die zijn lading dekt. Voor de aanvang van zijn gewonnen wereldkampioenschap stond hij 346ste in de betrouwbare Cycling Quotient Ranking en 90ste in de World Tour.

Die twee topresultaten worden niet verbonden door andere spraakmakende prestaties. Hij reed wel de Giro een tweede keer (ongemerkt) uit, waarna overwinningen in de Fyen Rundt, de tijdrit in de Tour of Denmark (zowaar vòòr Wout Van Aert, toch een referentie!) en de Tour de l’Eurométropole. Tijdens de eerste negen maanden van 2019 bleef hij helemaal uit beeld tot hij op 22 september de G.P. d’Isbergues won maar zelfs dat promoveerde hem niet tot een schaduwfavoriet voor Yorkshire.

Mads Pedersen moet nog vierentwintig worden (op 18 december) en heeft dus nog veel meer te goed dan hij al heeft afgedwongen. Hij beschikt over een aanzienlijk potentieel maar was kennelijk té veel Adonis om een absolute topper te worden of het zou moeten zijn dat hij deze nazomer de knop heeft omgedraaid met een maniakale voorbereiding op Yorkshire. Zijn strijdmakker/boezemvriend Jasper Stuyven bij Trek-Segafredo keek daar geamuseerd op toe, hield het voor zich en zal hem nu vooruitbranden om een waardige drager van de regenboogtrui te worden. In dat plan kadert niet in het minst Paris-Roubaix. 

Mads Pedersen was een vaak gevierd junior (winnaar in Istria 2012, de Trofeo Karlsberg 2012 & 2013, Paris-Roubaix vòòr Nathan Van Hooydonck, de Course de la Paix vòòr Mathieu van der Poel, de Sint-Martinusprijs van Kontich 2013, tweede in het wereldkampioenschap in Firenze nà Mathieu van der Poel, …) én belofte (Frankfurt 2015, dagzege in de Tour de l’Avenir 2015, Gent-Ieper 2016, …). Als neoprof werd hij meteen kampioen van Denemarken en behaalde zowel in de Tour du Poitou-Charentes als in de Tour of Denmark een dag- en de eindzege. 

Zijn bijna vier jaar oudere landgenoot Michael Valgren was in 2018 nòg spraakmakender (winst in Het Nieuwsblad en de Amstel plus dichte ereplaatsen in Vlaanderen, Plouay, Québec en het WK). Hij leek de voorbestemde opvolger van Rolf Sörensen maar stelde op zijn beurt teleur in de lente en de zomer van 2019 maar was helemaal terug vanaf september. Na ereplaatsen in Plouay en in Canada handhaafde hij zich als Mads' waakhond in het spoor van Peter Sagan. Benieuwd hoe die twee Denen zich de komende seizoenen gedragen als partners in crime en/of naar de kroon steken.