Christophe LAPORTE 

onbedoelde pleitbezorger

voor trage gestage groeiers

 

Wat goed is komt niet àltijd even snel!

 

 

Christophe Laporte was al iemand toen hij begin 2021 de openingsrit van de 51ste Etoile de Bessèges won en zo zijn 18de overwinning als contractrenner (allemaal voor Cofidis) behaalde.

Er kwam nog aardig wat bij in 2021 maar ook viermaal een ‘net niet’: tweemaal in Paris-Nice (na Primož Roglič respectievelijk Magnus Cort), in Waregem (waar Dylan van Baarle hem door de vingers glipte) en in Libourne, terminus van de 19de rit in de Tour, waar hij geen partij was voor zijn Sloveense medevluchter Matej Mohorič. Hij won wel, met een tussentijd van vier maanden, én de Circuit de Wallonie (1.1) en de G.P. de Wallonie (1.Pro). 

(foto perempic@rchief - Peter REMMERIE)

Toch zette het hem op weg naar zijn 29ste verjaardag aan het denken bij een aanzoek van Jumbo-Visma inzonderheid Wout Van Aert en koos hij eieren voor zijn geld. Zijn inbreng rendeerde meteen in de openingsrit van Paris-Nice, waar hij met kopman Primož Roglič een triotijdrit, ingeleid door Nathan Van Hooydonck, op gang bracht die de Sloveen minstens een dikke halve minuut voorsprong op de andere kanshebbers opleverde. Christophe mocht de dagzege sans gêne in ontvangst nemen. 

Het was het fraaie begin van nog veel meer moois: dichtste ereplaatsen in Harelbeke (na kopman Wout van Aert) en Wevelgem (na Biniam Girmay), 9de in de Ronde van Vlaanderen, een dagzege (Cahors) in de Tour, dag- en eindwinnaar in de Danmark Rundt, vicewereldkampioen in Wollongong, winnaar in Binche.

Ziedaar het fraaie begin van nog veel meer moois: dichtste ereplaatsen in Harelbeke (na kopman Wout van Aert) en Wevelgem (na Biniam Girmay), 9de in de Ronde van Vlaanderen, een dagzege (Cahors) in de Tour, dag- en eindwinnaar in de Danmark Rundt, vicewereldkampioen in Wollongong, winnaar in Binche.

Je kunt Christophe in het jaar dat hij 29 jaar was bezwaarlijk een revelatie noemen, eerder een later ontbolsterde veropenbaring, al was hij ook bij Cofidis geen meeloper maar hij reed er rond met een onbestemd Frans gevoel. Plus était en lui, wat ten overvloede uitkwam in 2022.

Christophe Laporte is onbedoeld ook een voorname pleitbezorger voor latente talenten. Als junior stelde hij amper wat voor. Als belofte waren een dagzege en de vierde eindplaats in de Tour de Moselle 2012, een dagzege in de Tour  du Canton de l’Estuaire (ook eindwinnaar) en in de Tour de la Manche in 2013, een tweede plaats (na de Italiaan Nicola Ruffoni) in de Jeux Méditerranéens 2013 zijn voornaamste wapenfeiten die volstonden om door Cofidis vanaf 2014 in de armen te worden gesloten. 

Wat goed is, komt niet altijd even snel. Christophe Laporte is er net als onder anderen Alexander Kristoff, Tim Merlier, Primož Roglič, … een fysiek bewijs van dat aanspoort om de u23 en zelfs de elite 2 niet voortvarend te veronachtzamen. Zij staan ook voor een duurzaamheid die de youngsters wel eens konden ontberen.