Tijdens een gitzwarte december …

 

Il ciclismo italiano verliest 

nu ook Vittorio ADORNI

 

Povero ciclismo italiano aan wiens levend erfgoed er verder gemorreld wordt. Het moest de jongste jaren al afscheid nemen van onder anderen Franco Ballerini (in 2010), van Michele Scarponi (in 2017), van Felice Gimondi (in 2019) en begin december binnen één etmaal van Davide Rebellin én Ercole Baldini. 

Drie weken later ontviel Italia ook Vittorio Adorni, andermaal een campionissimo per excellente. Hij overleed zes weken na zijn 85ste verjaardag in een kortstondig ziekenhuisbed.

Nora (dochter van Felice) Gimondi meldde het via de sociale media met als fraaie bijsluiter 

"Ciao, Vittorio. Doe de groeten aan mijn vader."

Het magische duo van Salvarani is bij deze herenigd.

 

Voor Vittorio Adorni was de Giro d’Italia de core business, hij reed hem vanaf 1961 tien keer. Reeds bij zijn derde deelname haalde hij het podium net onder Franco Balmamion die zijn verrassende zege van 1962 overdeed. In 1964 viel Vitto terug naar de vierde plaats. Zijn triomf was slechts uitgesteld tot in 1965, wanneer hij met de hulp van zijn jonge secondant Felice Gimondi, zijn slag thuishaalde. 

Aansluitend trokken beiden voor Salvarani ook naar de Tour waar het rollenpatroon omgekeerd werd: Felice won zonder al te veel steun van Vittorio die reeds tijdens de eerste Pyreneeënrit afstapte. Zelfs zonder hem kon Gimondi zijn voorsprong op Raymond Poulidor consolideren.

 

Adorni deed er ook alles aan om Milano-Sanremo en de Giro di Lombardia op zijn palmares in te schrijven.

De Primavera ontglipte hem in 1965 omdat de samenwerking met zijn medevluchter Franco Balmamion te schoorvoetend verliep zodat de verbazende Nederlander Arie den Hartog aan de voet van de Poggio kon aansluiten om de weifelende Italianen in de sprint te kloppen.

In de Giro di Lombardia 1966 was Adorni de assistkoning voor Felice Gimondi. Eddy Merckx, die zeven maanden eerder zijn eerste Milano-Sanremo gewonnen had, zou ook Il Lombardia op zijn palmares hebben bijgeschreven maar Adorni deed op legitime wijze de deur dicht terwijl hij Gimondi vrije doorgang verleende.

 

Merckx wist hem te doen stond voor maximale slaagkansen in Italië: Adorni aan zijn kant krijgen! Dat lukte hem vanaf 1968 toen Faema (een producent van espressomachines) na een afwezigheid van vijf seizoenen in het peloton terugkeerde met als voornaamste objectief het winnen van de Giro. Daar slaagden zij cum laude in met Merckx op het hoogste schavotje en Adorni er onmiddellijk onder.

Merckx’ toenemende dominantie stak velen de ogen uit en hem op Italiaans grondgebied een tweede opeenvolgende regenboogtrui laten veroveren was not done.

Van een strijd op het autcircuit van Imola was er amper sprake want reeds tijdens het tweede koersuur kwam de monstercoalitie tegen Merckx op gang met een aanval waarin onder anderen ook Joaquim Agostinho, Harry Steevens, Rik Van Looy en … Vittorio Adorni, de enige vluchter die in staat was om het te finaliseren en dat ook deed. Zijn raid werd bovenal afgeschermd door een ijzersterke squadra waarvan Michele Dancelli, Franco Bitossi, Vito Taccone en Felice Gimondi ook in de eerste zes zouden eindigen. Enkel Herman Vanspringel kon zich uit de omknelling losmaken om bijna tien minuten na Adorni tweede te worden. Die uitkomst was het minst slechte wat Merckx kon overkomen. Met alle respect voor Adorni maar wat dit was een karikatuur van een koers zoals een WK halfweg de 20ste eeuw wel vaker pleegde te zijn.

 

Adorni stapte als drager van de regenboogtrui naar Scic over en was stilaan aan uitbollen toe. Een elfde dagzege in de Giro en de eindzege in de Tour de Suisse waren in 1969 zijn laatste kunstjes die er navenant zijn hoog niveau nog toe deden.

Vittorio Adorni bekleedt in mijn naoorlogse palmares ranking de 48ste plaats en in die van de Giro de elfde.