Hij was op zijn 25ste de jongste ooit die al de drie verschillende grote ronden had gewonnen … 

 

Alberto CONTADOR

op zijn 40ste toch niet al bijna vergeten?

Alberto CONTADOR in Bavikhove in 2015.
(perempic@rchief - Peter REMMERIE)

Ik kijk ervan op dat El Pistolero gisteren ‘nog maar’ veertig jaar werd. Hij stopte in 2017 met koersen nadat hij op zijn voorlaatste koersdag won op de Alto de l’Angliru en zo de vijfde eindplaats consolideerde in zijn vijfde Vuelta. 

Die ultieme kunstjes promoveerden hem nog iets meer tot één van de allerbeste ronderenners uit de naoorlogse wielergeschiedenis. Hij won driemaal de Tour (2007, 2009 en 2010), de Giro (2008, 2011 en 2015) en de Vuelta (2008, 2012 en 2014), gelardeerd met tien dagzeges (2-2-6). 

Dat zijn eindzeges in de Tour 2010 en in de Giro 2011 hem wegens een positieve test op een minuscule hoeveelheid clenbuterol ontnomen werden, dat wens ik over het hoofd te zien omdat nogal wat generatiegenoten met zwaardere middelen de medische controles wisten te dribbelen.

El Pistolero had op zijn 25ste al de drie grote ronden gewonnen en daarmee de prestatie van Felice Gimondi en Bernard Hinault op jongere leeftijd geëvenaard. Ook Jacques Anquetil, Eddy Merckx en Vincenzo Nibali deden dat als 25-plusser.

Op 6 februari 2012 werd Alberto Contador, op basis van een minuscule hoeveelheid clenbuterol, door het TAS voor twee jaar geschorst, waarbij hem vooral zijn zege in de Tour 2010 en in de Giro 2011 werd ontnomen, zodat hij officieel niet de enige is die de drie grote ronden driemaal heeft gewonnen.

Wat meer respect was op zijn plaats geweest van de kant van Oleg Tinkov die hem na 2016 laffelijk weghoonde.  Tijdens het zogezegde jaar 2017 téveel brachten zelfs een serie tweede plaatsen en een teleurstellende Tour hem geen gezichtsverlies toe. Dat zette hij in zijn vijfde Vuelta helemaal recht. 

In de hierarchie van meest beslagen klassementsrenners in de grote ronden komt Alberto Contador uit op de vierde plaats na Eddy Merckx, Felice Gimondi en Bernard Hinault. Enkel inzake dagzeges valt hij - net als Gimondi (14) - uit de toon: “slechts” tien. Merckx (64) en Hinault (40) deden veelvoudig beter.

Er ook nog eens aan herinneren hoe dramatisch Contadors carrière begon. Na een levensverachtende val in de Vuelta a Cantabria 2004 detecteerde men bloedklonters in zijn hersenen. Hij onderging een delicate operatie, met een litteken van oor tot oor voor gevolg. Zijn koersdagen waren in gevaar maar Alberto kwam er, na een langdurige revalidatie, in 2005 sterker uit om een weergaloos palmares op te bouwen.

De Spanjaard won ook kortere rittenkoersen waarbij vooral twee keer Paris-Nice (2007 en 2010), viermaal de Itzulia Basque Country (2008, 2009, 2014, 2016), de Volta a Catalunya 2010, Tirreno-Adriatico 2014, … 

Daarentegen haalde hij de neus op voor de ééndagskoersen, waarvan hij enkel Milano-Torino 2012 won. Hij reed viermaal Liège-Bastogne-Liège (9de in 2010) en evenveel keer de Giro di Lombardia (9de in 2011). Hij haalde wel het podium van La Flèche Wallonne, waarin hij geklopt werd door Cadel Evans en Joaquim Rodriguez.

Alberto, die een gepassioneerd fietser is gebleven, zette in 2019 samen met Ivan Bassode schouders onder team Eolo-Kometa, dat in de uci-ranking parkeert op de 24ste plaats. Enkel Vincenzo Albanese en Lorenzo Fortunato doen er wat toe en dat zal in 2023 nauwelijks anders zijn.