Greg Van Avermaet, in een

 “slecht” 2019 primus in de UCI 

One Day Race World Ranking

“Matteo Trentin weet: in de klassiekers ben ik kopman” titelt de zelfverklaarde “koers is van ons” uit de mond van Greg Van Avermaet. 

Natuurlijk beseft Trentin dàt: het is van niet beter kunnen want in de monumentale klassiekers kwam hij niet dichter dan een tiende plaats in Milano-Sanremo 2016. In Vlaanderen en in Roubaix haalde hij geen top tien. La Doyenne en ILombardia neemt hij zelfs niet in overweging. Voor de minzame Italiaan is het zesde uur er immers teveel aan. Het wereldkampioenschap 2019 leek er daar uitzondering op te worden maar in Harrogate moest hij de wenkende buitenkans aan Mads Pedersen laten.

Zelfs Harelbeke (toch derde in 2015) en Wevelgem lijken te hooggegrepen. Trentin komt wel in aanmerking voor de Omloop “van ons”, de sterk overroepen Vlaamse openingskoers, en bij deze bombardeer ik Matteo nu al tot favoriet voor de editie van 2020.

Foto Gino COGHE

CCC zal het op het hoogste echelon dus opnieuw moeten hebben van de in maart 35-jarige regérende Olympische kampioen, die aan zijn vijftiende campagne begint en die je dus niets meer kunt wijsmaken: 2019 was voor hem “een jaar dat niemand zal onthouden”. Hoe streng is Greg voor zichzelf: hoe verklaar je dan dat hij primus werd in de UCI One Day Race World Ranking? Juist, een uitschieter ontbrak en dat beïnvloedde de perceptie.

Greg wil het toch enigszins anders in 2020. De Ronde van Vlaanderen is niet langer een obsessie maar wel een blijvende hartewens, waarvoor hij - net als voor zijn andere doelen - beter omringd zal zijn met Matteo Trentin (Mitchelton-Scott). Ook Fausto Masnada (Androni Giocatelli - Sidermec) en Ilnur Zakarin (Katusha-Alpecin) maar die zijn bedoeld voor dagzeges respectievelijk klassementen in de rittenkoersen.

Niets moet nog maar alles mag nog voor Van Avermaet, die zich 2017 herinnert als zijn beste seizoen, hoewel het gehypothekeerd leek na een verstoorde winter wegens een enkelbreuk. Tijdens de huidige winter kon/kan hij dus maar beter een breuk simuleren om zich met de handrem op te kunnen voorbereiden. Hij kan zijn dagen trouwens ideaal invullen met de komst van zijn tweede dochter, Roos, overigens geen woelwaterke zoals de 4-jarige Fleur.

Greg is een … cycloholic (géén goed Nederlands!), die jaarlijks op om en bij de tachtig internationale koersdagen uitkomt, ook al omdat hij behalve een trainings- ook een competitiebeest is. In die context is het misschien goed dat een inspanningstest begin december geen verbluffende cijfers naar boven bracht. Die stand van zaken maakt zijn alleréérste winterse hoogtestage (op de Teide-vulkaan in Tenerife) van 4 tot 20 januari nog zinvoller, waarbij Greg zich herinnert dat zijn sterk Canadees tweeluik (derde in Québec, winnaar in Montréal) aansloot op een hoogtestage in Italië.

Greg is in 2020 titelverdediger in de Olympische wegrit van Tokio op een omloop die volgens Tony Martin minstens even zwaar zou zijn als in Rio en die dus - met een Tour in de benen - een haalbare kaart kàn zijn. Jammer dat zijn exploot in Rio niet beloond werd met een vierjarige dracht van de gouden trui, zoals de regenboogtrui voor de wereldtitel een jaar lang wel oplevert.