Oud -> ouder -> oudst

Emile Idée en twaalf anderen zijn nòg bejaarder dan Rik Van Looy

Rik Van Looy wordt komende vrijdag zesentachtig jaar. 

Henry Anglade, Ercole Baldini en Michel Van Aerde gingen hem in de loop van 2019 al voor met die verjaardag. U leest het goed: zes-en-tachtig (in zijn geval) lentes want het is Rik amper aan te zien. Vraag het maar aan Frans Verhaegen in wiens Kempens Wielermuseum hij recentelijk op bezoek was en waarbij hij discreet een speciale belofte deed. Op Van Looy verjaardag kom ik deze week graag uitvoerig terug, sorry daarvoor Gilbert Vandromme.

Rik II moet zowat de oudste nog levende uitblinker zijn, denk je dan maar er gaan er hem nog dertien voor, onder wie andere absolute toppers als Federico Bahamontes (91), André Darrigade (90), Jean Forestier (89) en Raphaël Geminiani  (95) maar ook subtoppers als Gilbert Bauvin (92), Jean Brankart (89), Roger Decock (92), Gilbert Desmet (88), Rolf Graf (87) Antonin Rolland (95), Bernardo Ruiz (94) en  Jose Serra (96). 

Emile Idée is evenwel de oudste van allemaal, de nestor dus. Als het God belieft viert hij op 19 juli 2020 zijn honderdste verjaardag. Emile wie? Idée! Geen célèbre inconnu maar iemand die zich tijdens en na de Tweede Wereldoorlog nadrukkelijk onderscheidde in eigen land. Zijn twee koersen bij uitstek waren het Critérium International, waarvan hij nog steeds de recordhouder is met vier overwinningen (1942, 1943, 1947 en 1949) en de G.P. des Nations (een individuele tijdrit van ... 140 km. die hij in 1942 won vòòr Odiel Van den Meerschaut én Louis Aimar, waarin hij in 1946 en 1947 tweede, in 1944 derde en in 1950 vierde werd). Hij werd in 1942 en 1947 wegkampioen van Frankrijk en in 1941 en in 1942 (telkens na Louis Aimar) vice-kampioen in de achtervolging.

In 1949 won hij de dertiende rit in de Tour waarvoor hij de 289 km. tussen Toulouse en Nîmes moest overbruggen. 

Een overwinning in Paris-Tours (tweede na Briek Schotte in 1947, derde in 1948 en vijfde in 1950) en in Paris-Roubaix (tweede na Rik Van Steenbergen in 1948) had het plaatje nog vollediger gemaakt. In het wereldkampioenschap grabbelde hij een elfde (1949) en een achtste (1950) plaats mee.

De Picardiër overstak zelden of nooit de landsgrenzen en één van de zeldzame keren dat hij dat toch deed, won hij zowaar in Oostende vòòr de local heroes Oscar Goethals en Omer Huwel.

Een dagzege in Paris-Nice 1951 was zijn laatste kunstje.

Emile Idée was een verfijnd persoon, op het academische af. Hij had het werelduurrecord moeten aanvallen maar toen Fausto Coppi dat van Maurice Archambaud in 1942 heel moeizaam (+31 meter) verbeterde en op 45,871 km. bracht, voelde hij zich niet meer aangesproken.