Walter SCHOONJANS wil 

een reünie met de maats 

van San Cristobal 1977

De oorspronkelijke Lochristinaar Walter Schoonjans woont al 42 jaar in Mariakerke-Gent. Hij was een meer dan behoorlijke coureur in de jaren zeventig en de vroege jaren tachtig van vorige eeuw. Zijn beknibbelde selectie voor het wereldkampioenschap liefhebbers in San Cristobal (Venezuela) in 1977 vormt daarin een hoogtepunt, niettegenstaande hij er door een vroege val werd uitgeschakeld. Hij was er met bondscoach Roger De Corte en met de kompanen Fons De Wolf, René Martens, Guido Van Calster, Ludwig Wijnants en Daniël Willems. De Corte zag Schoonjans eigenlijk niet zitten maar de Waalse bondsvoorzitter Hector Gallée wel en dat gaf de doorslag.

In de nationale zegestand deelde Walter (21 overwinningen) met Jean-Philippe Vandenbrande de vierde plaats. Johny De Nul (46), Daniël Willems (40) en Fons De Wolf (33) wonnen nog vaker. Er waren in die periode oneindig veel meer koersen dan nu. Walter won er ruim honderd van: “slechts” vier als nieuweling (maar wel de Oost-Vlaamse titel), 25 als junior en 73 als liefhebber.

Als beroepsrenner mocht hij zijn debuut maken bij het grote Kas, waar Julien De Vriese hem aanprees en die kende ploegleider Robert Lelangue vrij goed. Lucien Van Impe was er de kopman maar die stelde teleur in de Tour en Kas trok er voor enkele jaren de stekker uit. Walter Planckaert introduceerde Schoonjans bij MiniFlat - Vermeer-Thijs, waar het niet klikte met ploegleider Roger Swerts. Na een tussenjaar met privésponsoring door Riantha loodste Walter Planckaert zijn voornaamgenoot binnen bij Splendor-Wickes, waar hij zijn beste contract mocht naamtekenen, maar waar het niet klikte met Berten De Kimpe.

“Ik ben nochtans geen moeilijke jongen”, weerlegt Walter, “maar heb wel een persoonlijkheid en in het wielrennen wordt dat eerder als een afwijking dan als een pluspunt aangerekend.” 

Daarna begon het aanmodderen. Toch behaalde Walter tijdens die nare periode toch nog zes van in totaal negentien overwinningen als beroepsrenner. De financiële perikelen wogen almaar zwaarder door en genereerden meer onrust dan gemoedsrust, waarvoor Walter er schoon genoeg van kreeg en er na 1984 al op zijn 28ste een punt achter zette om als gediplomeerd mechanieker langdurig aan de slag te gaan bij Vynckier Gent, zijn enige werkgever. 

“Ik wil vooral de mooiste momenten koesteren”, beklemtoont Walter. “Twee van mijn meest spraakmakende overwinningen vielen mij te beurt in 1981. Daarvan had de Schaal Sels in Merksem het meest uitstraling maar die in Oostkamp ruim vijf maanden eerder was de stràfste. Er waren 135 deelnemers onder wie alles wat naam en faam had en in topconditie verkeerde aan de vooravond van de grote klassiekers. En toch won ik er soeverein zonder er ook maar iemand bij te moeten betrekken. Allicht was dat wel de beste dag uit mijn carrière. Ook Nokere twee jaar later was onvergételijk!”

Walter Schoonjans, inmiddels 63 jaar, draagt zijn verleden als coureur een blijvend warm hart toe. Om dat wat op te lijsten hoopt hij in 2020 op een reünie met de strijdmakkers van San Cristobal 1977. Er zijn al enkele contacten gelegd. Daniël Willems zal er helaas niet bij zijn want hij stapte begin september 2016, kort na zijn 60ste verjaardag, uit het leven. Op de dag van de samenkomst zal hij door de vijf anderen passend gememoreerd worden.