Mathias De Witte 

staat op uit de wielerdood

Er zijn zo van die coureurs die je, zonder je aan subjectiviteit te bezondigen, alle wielergeluk van de wereld zou toewensen. Mathias De Witte is zò’n iemand.

Foto Gino COGHE

Bij de nieuwelingen en bij de junioren zag ik hem met zijn spichtige beentjes hoge toerentallen draaien, waarmee hij zich op de hoogtemeters uitleefde. Een klimmer in spe? Papa Frank en mama Anje hoorden het mij graag zeggen. Als twintiger werd Mats liever een allrounder en ook dat ging hem goed af. 

Helaas keerden de omstandigheden zich al te vaak tegen hem met als absolute dieptepunt de zware val op 27 juli tijdens de derde rit van de Adriatica Ionica Race. In een gevaarlijke afdaling miste hij een bocht en liep een complexe enkelbreuk op. Dat leek al met al nog mee te vallen, ware het dat hij in het ziekenhuis in Gorizia (gelegen Sloveense Alpen) niet met de juiste zorgen werd bejegend. Er ging kostbare tijd verloren en het was meer dan hoogtijd dat hij naar het AZ Maria Middelares van Gent werd overgebracht. Daar kwamen er meerdere operaties aan te pas met vooral de complicatie van afstervende huid. Mathias troostte zich met de gedachte dat hij er oneindig beter aan toe was dan zijn goede vriend Bjorg Lambrecht. En wij maar meewarig staren naar hem maar Mathias blokte het af met: in vergelijking met Bjorg achtte hij zich een bofkont, die toen al zwoer er alles aan te zullen doen om een abrupt afscheid vòòr zijn 27ste verjaardag te anticiperen. 

“Toch dacht ik ook dat mijn koersdagen geteld waren”, geeft Mathias ootmoedig toe maar de herkansing, waarvan Bjorg verstoken bleef, brandde hem extra vooruit. Fysiek kwam alles in orde maar onderwijl was Mathias zijn zitje in het profpeloton kwijt want Roompot-Charles werd een aflopend verhaal zijn. En ga maar eens de hort op bij ontstentenis van recente resultaten. Er waren die met meer adelbrieven kwamen aandraven en toch bot vingen. Mathias’ grinta en zijn verbale overredingskracht gaven de doorslag om hem alsnog aan boord van een behoorlijk team te krijgen. Natura4Ever - Roubaix Lille Métropole liet zich overtuigen en zal daar allerminst spijt van krijgen want het sluit een op en top gemotiveerde teamplayer in de armen en die onder meer met de aalvlugge Emiel Vermeulen een unieke tweespan zal vormen maar ook de Franse maats zullen, in een kansrijke positie, op hem kunnen rekenen. En wanneer er zich voor Mathias zelf een opportuniteit aandient dan zal hij op hun wederdienst mogen tellen.

Mathias was hemels blij dat hij begin november de draad kon heropnemen. Het seizoen van Natura4Ever - Roubaix Lille Métropole begint al op 20 januari 2020 met de Tropicale Amissa Bongo (Gabon), maar die zevendaagse komt voor Mathias te vroeg. De G.P. La Marseillaise, de Franse openingskoers op 2 februari 2020, zal beter schikken.

Velen in Mathias’ plaats zouden de handdoek allang gegooid hebben en gekozen voor de comfortzone die hij binnen handbereik heeft. Hij kan naadloos overstappen in het ouderlijk bedrijf (De Witte Aannemingen) en er, opgelijst met een blitze dure wagen,  de fils à papa uithangen. Dat is evenwel het laatste wat hij wil en het zou trouwens ook niet pakken.

Koersen is en blijft Mathias’ jong leven. Of hij door schrik bevangen zal heroptreden? Néén, want de rampspoed die hem in Istria overviel was behalve brute pech ook deels een eigen menselijke foute inschatting, een beetje vergelijkbaar met wat Wout Van Aert in Pau overkwam.

“Mijn adrenaline oversteeg mijn intuïtie om bij dat fatale punt wat te vertragen”, bekent Mathias ruiterlijk. “Dit soort onnodige risico’s zal ik in de toekomst zoveel mogelijk vermijden.”

Het mag natuurlijk stoppen nu. Zijn wedervaren herinnert ook aan wat zijn leeftijdsgenoot Martijn Degreve overkwam. Nòg meer gekweld door vallen en opstaan gaf de moegestreden vice-wereldkampioen van de junioren in 2011 er de brui aan eind juli 2016. Daar is Mathias dus nog lang niet aan toe en zo wil hij het nog een hele tijd houden. Onderwijl moet hij zich in de komende anderhalve maand hoeden voor overtraining. Een terugval zou op dit tijdstip meer goed dan kwaad doen. La Marseillaise weerklinkt pas over anderhalve maand en geldt niet eens als een deadline.