Vandaag 70 lentes jong …

Chris DECLERCK versloeg

record-winnaar Rik Van Linden 

en 44 jaar later Jan Janssen

Geen koersende tiener die vaker heeft gewonnen dan Rik Van Linden: als junior werd hij zowel in 1967 als in 1968 zegekoning met 60 (!) respectievelijk 74 (!!!) overwinningen. Als nieuweling werd hij in 1965 (50 overwinningen) eveneens zegekoning maar niet in 1966 omdat hij op zijn zeventiende verjaardag naar de junioren diende over te stappen. Als jonge liefhebber werd Rik, die eigenlijk Kamiel heet, ook zegekoning in 1969 en 1970 met 31 respectievelijk 22 overwinningen. Cijfers om van te duizelen en goed voor vijf papieren titels in zes seizoenen.

21 maart 2010: een memorabele dag voor Chris DECLERCK: hij glundert tussen
Guido REYBROUCK en Eddy MERCKX. Ook wijlen burgemeester Dirk BISSCHOP
en ex-wereldkampioen (1969) Harm OTTENBROS hebben er duidelijk zin in.

Veel  koersen bleven er dus niet over om geklopt te worden maar één van de zeldzame keren dat dit toch gebeurde, wordt opgeëist door Sint-Kruisnaar Chris Declerck.

- “Het viel mij te beurt op 2 oktober 1966”, herinnert Chris zich maar al te graag. “Ik had nochtans alle omstandigheden tegen. De zaterdagvoormiddag bracht ik nog door op de schoolbanken in het Hoger Polytechnisch Instituut aan de Garenmarkt in Brugge. ‘s Namiddags fietste ik naar Ichtegem om er te koersen. Het liep er voor geen meter zodat ik gauw afstapte. ‘s Anderendaags had ik evenwel verse moed vergaard. Ik fietste door regen en wind naar Eeklo en kreeg onderweg nog met een leegloper te maken. Die herstelde ik zelf met handen en tanden zodat ik nog net op tijd was om te starten. Tot mijn grote verbazing verging het mij daar uitstekend zodat ik mij zelfs aan een demarrage waagde in de slotronde. Vier concurrenten kwamen mij halen maar na een kortstondig herzetten demarreerde ik opnieuw. Niemand kon mij volgen, zelfs de jonge metronoom Rik Van Linden was één van de geklopten. Hij feliciteerde mij welgemeend. Ik kende zijn reputatie die aan mijn overwinning een fikse meerwaarde toevoegde.”

- “Bij zoveel euforie sla je aan het dromen over een mooie toekomst als coureur”, bekent Chris. “Maar van huis uit werd dat niet aangemoedigd, wel integendeel. Mijn ouders vonden koersen geen goed idee. Zij bedoelden het goed, want inderdaad de studies waren ook toen al veel duurzamer. Mijn resultaten als neo-junior waren ondergeschikt aan mijn studies. Ik trainde enkel de woensdagnamiddag. Op mijn eerste zege als junior was het wachten tot 10 augustus 1968 in Beernem, waar ik mijn inspanning voor een premie verlengde in een uitval met vijf anderen, die mij pas tijdens de huldiging terugzagen. Rik Van Linden kon ik geen tweede keer kloppen. Ik werd wel nog tweemaal tweede na hem, in Knokke en in Waarschoot.”

ONGESCHIKT VOOR TOPSPORT 

EN TOCH JAN JANSSEN GEKLOPT

Chris Declerck had inmiddels zelf ook begrepen dat studeren een betere maatschappelijke garantie bood dan koersen en dus dwong hij de kwalificatie van boekhouder af.

Ook zijn bloed kroop evenwel waar het niet lopen kon en tijdens zijn legerdienst in 1970 broedde hij op een wederoptreden als 20-jarige liefhebber.

- “Dit plan werd evenwel in de kiem gesmoord door een foute ingreep aan een verzwikte voet, die mij ongeschikt maakte voor topsport”, zucht Chris. “Dat was een uppercut die ik omzette in adrenaline én bijscholing om mij zakelijk op te werken. Ik werd in Sint-Kruis zonder één klant kantoorhouder van het in 1974 vrijwel nog onbekende Argenta, eerst in de Avignonlaan en naderhand in mijn nieuwbouw ter Brieversweg. Daar heb ik het veertig jaar uitgezongen, ik evolueerde er tot één van de sterkste kantoorhouders van het land.”

Chris kon op 21 maart 2010 nog een verrassende epiloog aan zijn aktieve wielerdagen breien. Hij had zich in conditie gehouden als recreatieve veelfietser en dat kwam hem aardig van pas in het matinaal voorspel van de Guido Reybrouck Classic.

- “De oude kampioenen maakten er op het einde een heuse koers van”, glundert Chris. “Harm Ottenbros, de wereldkampioen van Zolder 1969, demarreerde en Jan Janssen en ik porden mekaar aan om hem terug te halen. Daar slaagden we ook in en in de spurt haalde ik het zowaar van de wereldkampioen van 1964 en de Tourwinnaar van 1968. Zo wilde ik het graag aanvoelen en het kwam nog op Focus ook.”   

- “Eddy Merckx was eveneens aanwezig maar te ziek om mee te fietsen. Tijdens de après-course verkeerde hij nochtans in bloedvorm”, knipoogt Chris. “Hem had ik nog het liefst van al de zegepas afgesneden.”