Bauke Mollema

a career achievement award

In vrijwel alle koersen behoorde hij tot de beteren maar hij was nèrgens de beste. ILombardia was pas zijn dertiende overwinning uit veertien campagnes. Highlights daarin waren een dagzege in de Vuelta van 2013, in Burgos waar hij het zowaar in de spurt haalde van de favorietengroep waarin alle tenoren van die Vuelta, waarin hij zich voor één keer niet op een goed klassement had gefocust.

In de Spaanse grote ronde was hij twee jaar eerder nòg stràffer geweest:  derde in het tijdklassement en winnaar op punten! Indien de puntentrui toegekend werd volgens een optelling van plaatsen dan zou Bauke ook in de Tour moeilijk van het groen te houden zijn.

Het meeste genoegen zal hij wel beleefd hebben aan zijn dagzege in de Tour van 2017 toen hij op Le Puy-en-Velay wegreed van zijn medevluchters Diego Ulissi, Tony Gallopin, Primoz Roglic en Warren Barguil.

Wat hij op 12 oktober 2019 in ILombardia neerzette, sloeg evenwel àlles. Hij stond in geen enkele kansenberekening vermeld want hij zou op een zoveelste (dichte) ereplaats blijven steken. Dat hij wegreed en -bleef uit een weifelende kopgroep doet niets terzake, dat geldt voor èlke ontsnapping die slaagt. Ze zullen dun gezaaid zijn, zij die Bauke dit mega-succes misgunnen. Op zijn bijna 33^ste kun je het ook zien als een career achievement award. En heb je dat uurgemiddelde gemonsterd? 41,3 km. op een traject met meer dan vierduizend hoogtemeters! Daarvoor moest hij de fine fleur van het huidige peloton achter zich houden:

• Alejandro Valverde, de best prestérende coureur van de 21^ste eeuw én vijfde in mijn onvolprezen naoorlogse palmares-ranking;

• Egan Arley Bernal, behoudens Henri Cornet (1904) en François Faber (1909), de jongste winnaar ooit van de Tour;

• Jakob Fuglsang, de winnaar van Liège-Bastogne-Liège en ook ervoor en erna een toonbeeld van regelmaat wiens opmars in de Tour helaas onderbroken werd een zware val;

• Primoz Roglic, vooral derde in de Giro, winnaar van de Vuelta en dé renner van 2019.

In dat gezelschap ontbrak enkel Julian Alaphilippe, die er in de Tour zijn hele krachtenarsenaal had doorgejaagd en zich daarvan niet meer kon herzetten tijdens de nazomer en de herfst.

Meer nog dan Mads Pedersen op zondag 13 oktober 2019 in Harrogate was Bauke Mollema op zaterdag 12 oktober 2019 in Como de kampioen van de wereld, er ging ook véél meer aan vooraf en er zal nog meer op volgen maar nimmer in een favorietenrol.

A career achievement award … het hoge epitheton is eruit maar geenszins overdreven voor iemand die in:

• de Amstel Gold Race tiende (2012 en 2013) en zevende (2014) werd;

• La Flèche Wallonne zevende (2012), negende (2013), vierde (2014), zesde (2018 en 2019);

• Liège-Bastogne-Liège zesde (2012) en negende (2016) werd;

• de Giro zevende (2017) en vijfde (2019) werd;

• de Tour zesde (2013), tiende (2014), zevende (2015) werd;

• de Vuelta derde (2011) werd;

Behalve La Flèche Wallonne blijkt ook de Clasica San Sebastian “zijn” koers, die hij won in 2016 (vòòr Tony Gallopin, Alejandro Valverde, Joaquim Rodriguez, Greg Van Avermaet, …) en waarin hij ook tweemaal tweede (2014 en 2018) en derde (2017) werd. 

ILombardia leek hem tot vòòr gisteren minder te liggen: een zevende plaats in 2012 was zijn enige top tien.

Ook in de kortere rittenkoersen van de World Tour was Bauke goed aan zet met plaatsen op het eindpodium: tweede in Tirreno-Adriateco 2015, derde in het Baskenland 2012, tweede (in 2013) en derde (2014) in de Tour de Suisse.

Eén en ander voert hem naar de zowat 160^ste plaats in mijn naoorlogse palmares-ranking en wees er maar zeker van, hij zal nòg hòger klimmen. Bij zijn zesde campagne voor Trek-Segafredo krijgt hij de 35-jarige Vincenzo Nibali aan zijn zijde. Aan de beide wereldkampioenen, Mads Pedersen en Quinn Simons, zal hij minder hebben dan aan Jasper Stuyven en Edward Theuns.